centrale banken

Jarenlang hebben deze de waarschuwing genegeerd dat hun monetaire politiek grote risico’s inhield, meer bepaald wat betreft inflatie en zelfs hyperinflatie. De economen met een inflatieboodschap werden echter geruime tijd uitgelachen, want in plaats van met inflatie werd het economische landschap met deflatie geconfronteerd. De wetten van de economie waren veranderd, zo luidde de reactie, en inflatie was iets uit een ander tijdvak.

Volgens een rapport van het McKinsey Global Institute onttrokken de centrale banken in de Verenigde Staten, Europa en het Verenigd Koninkrijk in de periode 2007-2012 maar liefst 1600 miljard dollar aan het financieel systeem, onder andere in de vorm van lagere rentevoeten. Dat geld was echter afkomstig van de man in de straat, van u en ik dus. Onder andere pensioenfondsen, verzekeraars en spaarders betaalden een hoge prijs.

Wanneer een obligatiekoning zoiets vertelt, mag er wel eens naar geluisterd worden. De Europese Centrale Bank en de Bank of Japan pompen maandelijks samen 150 miljard dollar in het financieel systeem. Dat geld vloeit echter vanwege de lage rente in zowel Japan als Europa in de richting van de Verenigde Staten. Want daar brengen staatsobligaties met een looptijd van 10 jaar inmiddels weer bijna 2,50% op.

Fundamenteel zijn er echter geen redenen om wild enthousiast te worden over een bancair stelsel waar de problemen zich maar blijven opstapelen. Een definitieve oplossing voor de noodlijdende Italiaanse banken is er nog altijd niet gevonden en ook Deutsche Bank (dat vorig jaar een tijdje in de problemen leek te raken) is nog altijd niet veilig thuis. Maar daar stopt het verhaal niet, verre van zelfs.

Maar dat is momenteel niet de belangrijkste kopzorg die de beleggers zich moeten maken. De centrale banken zitten namelijk met een levensgroot probleem opgezadeld dat rechtstreeks te maken heeft met hun verlies aan geloofwaardigheid. De forexmarkten, waar de valuta’s worden verhandeld, trekken zich namelijk geen bal meer aan van wat de centrale banken doen of niet doen. En dat geeft toch wel stof tot nadenken.