centrale banken

Dat werd zonder blikken of blozen gesteld op het International FundForum in Berlijn, waar vorig weekend meer dan 1300 fondsbeheerders verzameld waren. Gedurende 3 dagen werd daar van gedachten gewisseld over de huidige investeringsvooruitzichten en over de monetaire politiek van de centrale banken. Daaruit bleek dat er bij de institutionele beleggers heel wat onrust bestaat over wat de centrale bankiers gedaan hebben en nog altijd doen. Ze hebben geesten uit de fles geroepen die nog maar moeilijk opnieuw terug te dringen zijn.

Eigenlijk moeten we schrijven ‘nog niet’, want zelfs de financiële top van de wereld is er van overtuigd geraakt dat er serieus onweer op komst is. Niemand minder dan de Japanse premier Abe waarschuwt voor een crisis met een Lehman-omvang, een crisis dus die ons financieel systeem op de grondvesten zal doen daveren. Shinzo Abe zegt er echter niet bij wie die crisis heeft veroorzaakt en al evenmin verwijst hij naar het feit dat zijn land in het aankondigen van roekeloze monetaire maatregelen steeds haantje de voorste is geweest.

De centrale banken hebben namelijk gekozen voor de vlucht vooruit. Ze zijn een pad ingeslagen waarvan ze zelf niet meer weten waar het naar toe leidt. Maar dat is het ergste nog niet, want veel erger is dat ze al evenmin weten hoe ze de weg terug zullen vinden. Het financieel systeem zoals we dat altijd hebben gekend is door het optreden van de centrale banken zo rot als kaas geworden. Die centrale banken hebben bovendien de beleggers een rad voor de ogen gedraaid, in zoverre dat deze dapper hebben meegedaan aan het blazen van zeepbellen.

De reden waarom de beurzen zo goed standhouden, moet gezocht worden bij de centrale banken. Die hebben op grote schaal geld in het financieel systeem gepompt en doen dat trouwens nog steeds. Dat geld was bedoeld om de economie te stimuleren, maar is grotendeels afgevloeid richting speculatieve bestemmingen. Want de centrale banken hebben één grote denkfout gemaakt: ze hadden niet in de gaten dat de problemen zich niet langs de vraag- maar langs de aanbodzijde situeert. Er is een te groot aanbod aan allerlei producten en dus heeft het weinig zin om nog eens extra investeringen te doen.

In de ogen van P.J. O’Rourke zijn de centrale bankiers nu plots wel een mikpunt van spot, want ze hebben iets gedaan wat alleen maar op de lachspieren werkt. Want ze zijn overgestapt op negatieve rentevoeten en dat is een fenomeen dat de hele wereld verbaasd heeft doen opkijken. Negatieve rentevoeten zijn één grote giller en dat zal op termijn blijken ook. Geen enkel zinnig mens, zelfs geen standup comedian, gelooft dat een dergelijke aanpak ook maar de minste kans op slagen maakt. En dus hangt er onheil in de lucht.