centrale banken

Ongeveer een jaar geleden was er heel wat te doen rond het boek van de Franse econoom Thomas Piketty over de economie in de 21ste eeuw. Wie het boek heeft gelezen, weet dat de auteur de groeiende kloof tussen arm en rijk aan de kaak stelt. Hij beweert onomwonden dat de rijken rijker en de armer zijn geworden als gevolg van ons huidig economisch systeem. In veel pagina’s en met veel illustraties probeert Piketty uit te leggen hoe dat komt. Maar eigenlijk kan de hele theorie van de Fransman met één pennestreek van de tafel geveegd worden.

Goud ligt anno 2016 opnieuw goed in de markt en alles wijst er op dat de goudkevers een boeiende periode tegemoet mogen zien. De goudprijs beschikt nog over een enorm potentieel dat in de komende jaren zonder enige twijfel aangeboord zal worden. Want naarmate de situatie in de wereld onzekerder wordt, zullen de edelmetalen steeds vastere voet aan de grond krijgen. De goudmarkt is hoe dan ook ‘the place to be’ voor de komende jaren. Sommige beleggers geven echter de voorkeur aan goudmijnaandelen boven fysiek goud en dat is naar onze mening niet de juiste keuze.

In de Amerikaanse pers wordt er gesproken van “beggar thy neighbor” devaluaties als er over valutaoorlogen sprake is. Een centrale bank die de eigen munt poogt te doen verzwakken, zal inderdaad proberen export in te pikken van een buurland of van een concurrent op de internationale markten. De globale koek wordt namelijk niet groter, want de ene meer krijgt zal de andere in mindering moeten brengen. Per saldo schieten we zo niets op, wel integendeel. Valutaoorlogen leiden altijd tot een wereldwijde recessie, zo leert de geschiedenis

Goud en zilver staan opnieuw volop in de belangstelling, de eerste al meer dan de tweede. Eigenlijk is het niet meer dan normaal dat de media vooral aandacht besteden aan de stijging van de goudprijs, want dit gele metaal spreekt natuurlijk veel meer tot de verbeelding dan zijn witte neefje. Maar onderschat laatstgenoemde niet, want de zilverprijs zou binnenkort wel eens iets kunnen laten zien waar iedereen stomverbaasd over is. We ontvangen namelijk signalen die er op kunnen wijzen dat de zilvermarkt op het punt van ontploffen staat.

We bevinden ons in een fase van het monetair beleid van de centrale banken die zonder enige vorm van overdrijving het uur van de waarheid mag genoemd worden. De centrale bankiers hebben het ‘ultima ratio regionum’ (letterlijk vertaald: het laatste argument van de koningen) bovengehaald, een term uitgevonden door Lodewijk XIV om het gebruik van de grove middelen (in het geval van de Zonnekoning zijn kanonnen) te rechtvaardigen. In termen van tegenwoordig kunnen daarmee de negatieve rentvoeten bedoeld worden, want die zijn ongezien in de geschiedenis van ons financieel systeem.