De wereld zucht en kreunt onder het gewicht van een schuldenberg zonder voorgaande en dat zal niet zonder gevolgen blijven. De gevreesde inflatie is tot dusver uitgebleven, maar tegen de achtergrond van alsmaar oplopende schulden zal ze onvermijdelijk opnieuw haar opwachting maken. Dat gebeurt op een vreemd moment, want iedereen had inmiddels aangenomen dat de inflatie een kopje kleiner was gemaakt.
Inderdaad, we waren nauwelijks gewend geraakt aan deflatie en negatieve rentevoeten, of daar staken de eerste inflatiesignalen opnieuw de kop op. En die inflatiesignalen worden steeds sterker. Het volstaat om te grasduinen in de internationale pers om op die inflatiesignalen te stuiten. De ervaring leeft dat die signalen in de komende weken en maanden alleen maar sterker kunnen worden.
In Zwitserland heeft de inflatie het hoogste niveau in 5 jaar bereikt, de Chinese producentenprijzen zijn aan snelste tempo voor de afgelopen negen jaar gestegen, de voedingsinflatie is in één maand verdubbeld in het Verenigd Koninkrijk en ga zo maar door. De vraag is uiteraard hoe die plotse switch van deflatie- naar inflatiegevaar is gebeurd. Eigenlijk valt dat niet zo moeilijk te verklaren: de centrale banken hebben bovenmatig gereageerd op het deflatiegevaar.
In de laatste weken van 2015 werd aan de alarmbel getrokken wat die deflatie betreft en de meteen gingen de overheden meer geld lenen en via de centrale banken hun geldcreatie opdrijven. Zowel in Europa als in China werd op grote schaal vers gedrukt geld in het financieel systeem gejaagd en daarmee werd automatisch een nieuwe inflatiereflex veroorzaakt. Want de internationale productiegroei kon onmogelijk het tempo bijhouden waaraan vers geld werd gedrukt. De vraag die we nu onvermijdelijk moeten stellen is of de centrale banken het inflatiegevaar onder controle zullen kunnen houden. We vrezen dat het antwoord op deze vraag onvermijdelijk negatief zal zijn.
Volledige reeks lunar haan
Oude gouden en zilveren munten
Waarom goud kopen
