deflatie

Inderdaad, we waren nauwelijks gewend geraakt aan deflatie en negatieve rentevoeten, of daar staken de eerste inflatiesignalen opnieuw de kop op. En die inflatiesignalen worden steeds sterker. Het volstaat om te grasduinen in de internationale pers om op die inflatiesignalen te stuiten. De ervaring leeft dat die signalen in de komende weken en maanden alleen maar sterker kunnen worden.

Trump heeft inmiddels al verstaan te geven niet van plan te zijn Janet Yellen te ontslaan als president van de Amerikaanse centrale bank. Maar anderzijds zou ze niet in aanmerking komen voor een tweede termijn aan het hoofd van de FED. Dat betekent dat Trump voorstander is van een ander soort monetair beleid dan tot dusver door Yellen en haar team werd gevoerd. Deze wijziging in politiek kan uiteraard verstrekkende gevolgen hebben.

Maar de inflatiewens heeft een heel vervelend kantje. Want de centrale banken willen wel inflatie, maar dan liefst niet te veel. Inflatie heeft namelijk de eigenschap dat ze moeilijk in de hand te houden is. De stap van beperkte naar galopperende inflatie is namelijk snel gezet, met als bijkomende eigenschap dat die inflatie moeilijk onder controle te houden is. De boodschap luidt dan ook dat de evolutie van de inflatie nauwlettend in de gaten moet gehouden worden.

De inflatie hangt trouwens al in de lucht en de goudmarkt heeft dat in de gaten gekregen. De centrale banken zijn uiteraard niet vrij te pleiten van het verhogen van de inflatoire spanningen, ze hebben sinds 2007 meer dan 14.000 miljard dollar in het financieel systeem gepompt. Dat geld is echter bij de banken blijven hangen en is niet meer doorgesijpeld naar de reëele economie. Maar dat betekent niet dat het inflatiegevaar onbestaande is, wel integendeel.

Want het zijn uiteraard zij die het meeste vastgoed, aandelen, obligaties enzovoort bezitten. Maar volgens Ben Bernanke is er nog een tweede factor in het spel waar terdege rekening mee moet worden gehouden, een factor die bovendien minder voor de hand liggend is. Het ontbreken van inflatie is mee verantwoordelijk voor toenemende ongelijkheid. De centrale banken hebben namelijk voor een ruime monetaire politiek gekozen om de economische groei te stimuleren, maar ook om wat meer inflatie te krijgen.