deflatie

Waarom slagen de centrale planners er maar niet in om de inflatie nieuw leven in te blazen?, zo luidt dan ook de vraag van 1 miljoen. Morgan Stanley denkt het antwoord op die vraag te hebben gevonden. En dat antwoord heeft, misschien niet verrassend, iets met China te maken hebben. De Chinezen laten hun yuan alsmaar in waarde verminderen en dat blijft niet zonder gevolgen voor de economie in de rest van de wereld. Zowel de Verenigde Staten als Japan en Europa krijgen te maken met deflatie die vanuit China geïmporteerd wordt.

Dat potentieel zal mogelijk niet op korte termijn aangesproken worden, want goud zou in de komende weken beter kunnen presteren dan zilver. Op langere termijn verwacht Frisby echter dat de zilvermarkt zal exploderen, met een zilverprijs die kort en goed door het plafond zal schieten. Maar het witte metaal is ten opzichte van zijn gele neefje duidelijk ondergewaardeerd en zodoende rijp voor een inhaalbeweging. Alleen valt moeilijk te voorspellen wanneer die zal gebeuren. Mogelijk zal dat zijn wanneer ons financieel systeem blokkeert.

Is de stijging van de prijzen voor commodities de voorbode van een (hyper)inflatiegolf? Een interessante vraag, waarop we het antwoord voorlopig echter schuldig moeten blijven. Op het eerste gezicht lijkt deflatie momenteel het grootste economische gevaar waar de westerse wereld mee wordt geconfronteerd. Vooral Europa en Japan slagen er niet of nauwelijks in om aan de klauwen van het deflatiegevaar te ontsnappen. Op het eerste (en ook het tweede) gezicht is er van inflatiegevaar dus geen sprake. Dat blijkt bijvoorbeeld ook uit de evoluties op de obligatiemarkt.

De centrale bankiers zijn stilaan gedwongen om een pijnlijke les te leren: zero-interest-rate policies (ZIRP) en negative-interest-rate policies (NIRP) werken niet, ze realiseren het omgekeerde effect van wat ze beogen te bereiken. Dat betekent onder andere dat de Europese Centrale Bank er niet in zal slagen om de koers van de euro naar omlaag te duwen, iets wat nochtans de bedoeling is van de invoering van de negatieve rentevoeten. Het lijkt dan ook slechts een kwestie van tijd te worden alvorens duidelijk wordt dat Mario Draghi & Co met de handen in het haar zitten.

In het leven van iedereen spelen de centrale banken een belangrijke rol, ook al zijn we ons daar niet altijd even goed van bewust. Het zijn en blijven de centrale bankiers die de monetaire politiek bepalen. Wat betekent dat zij uitmaken hoeveel rente we moeten betalen op opgenomen kredieten en hoeveel rente we mogen ontvangen op ons spaargeld. En op dat laatste punt wringt precies het schoentje.