De grote frustratie van de centrale bankiers is ongetwijfeld dat ze ondanks herhaaldelijke inspanningen er maar niet in slagen om de inflatie tot nieuw leven te wekken. De belangrijkste vijand voor de wereldeconomie is nog steeds disinflatie, waarbij een aantal landen zelfs met deflatoire spanningen af te rekenen hebben. Dat is op zich een vreemde zaak, gezien het feit dat de centrale banken het financieel systeem via quantative easing massaal met goedkoop geld overspoeld hebben. Waarna we achtereenvolgens met nulrente en vervolgens met negatieve rentevoeten hebben mogen kennismaken.
Waarom slagen de centrale planners er maar niet in om de inflatie nieuw leven in te blazen?, zo luidt dan ook de vraag van 1 miljoen. Morgan Stanley denkt het antwoord op die vraag te hebben gevonden. En dat antwoord heeft, misschien niet verrassend, iets met China te maken hebben. De Chinezen laten hun yuan alsmaar in waarde verminderen en dat blijft niet zonder gevolgen voor de economie in de rest van de wereld. Zowel de Verenigde Staten als Japan en Europa krijgen te maken met deflatie die vanuit China geïmporteerd wordt.
De combinatie van de zwakkere yuan met (momenteel) 11.700 miljard dollar aan negatieve rendementen op staatsobligaties liggen aan de basis van het feit dat zowel Europa als Japan nog steeds met deflatiegevaar geconfronteerd worden. De VS krijgen op dat vlak wat meer ademruimte, maar ook daar wil het met de inflatie voorlopig nog niet echt vlotten. Economisch speelt uiteraard ook de overproductie in Azië een rol, want goedkope export vanuit dat de deel van de wereld is niet bepaald van die aard om de inflatie wind in de vleugels te geven.
De economen van Morgan Stanley zien nog meer factoren die een steentje bijdragen aan het deflatiegevaar. De rally op de obligatiemarkten duwt de koers van de dollar hoger, waardoor de druk op de prijzen nog verder toeneemt. Een hedge fund beheerder als Kyle Bass verwacht dat China systematisch deflatie zal blijven exporteren, waardoor de plannen van de centrale planners om wat inflatie te creëren constant doorkruist zullen worden. En waardoor de centrale bankiers nog meer aan kredietwaardigheid zullen verliezen, gezien het feit dat ze ook op andere terreinen jammerlijk falen.
