negatieve rentevoeten

Negatieve rentevoeten, we moeten er nog altijd mee leren leven. Vooral oudere mensen kunnen hun ogen en oren niet geloven. Ze hebben altijd geleerd dat ze goed moesten sparen voor hun oude dag. Wie zijn spaarvarkentje goed had gevet, mocht op beide oren slapen. Zijn of haar oude dag was dan gegarandeerd. Maar dat is niet langer het geval, nog even en we worden gestraft voor het niet uitgeven van het beschikbare geld. De vraag luidt natuurlijk: wie zal de rekening betalen voor dit zoveelste monetaire experiment?

De Europese Centrale Bank heeft zichzelf vastgezet in een catch-22 situatie waar ze nog maar moeilijk uit bevrijd zal raken. Het begrip catch-22 situatie is afkomstig uit een boek van de Amerikaanse auteur Joseph Heller, boek dat in 1953 werd geschreven. Er wordt een situatie mee bedoeld waarin alleen maar verloren kan worden, welke beslissing ook getroffen wordt. Het betreft dus eigenlijk een toestand waar geen oplossing voor te bedenken is, hoe goed er ook wordt nagedacht. In welke mate is er wat de ECB betreft sprake van een catch-22 situatie?

We leven in een wereld waarin we, willen of niet, negatieve rentevoeten als een gegeven realiteit moeten beschouwen. Het experiment met die negatieve rentevoeten is plots begonnen, ze waren er eigenlijk voor iedereen goed en wel besefte wat er aan de hand was. Maar een experiment opstarten is één zaak, het tot een goed einde brengen is een tweede. Welke zijn de risico’s verbonden aan deze toch wel gevaarlijke proefneming in onze monetaire wereld? De Zweedse centrale bank toont ons hoe het niet moet en geeft bovendien een voorproefje van de risico’s die ons te wachten kunnen staan.

De afgelopen jaren bereikte de macht van de centrale banken een absoluut hoogtepunt. Zij en niemand anders boden een oplossing voor de problemen die zich wereldwijd als gevolg van de subprimecrisis aandienden. Vooral dankzij het krachtdadig optreden van de Amerikaanse FED slaagden de centrale banken er uiteindelijk toch in om de privé-banken overeind te houden. Die dreigden namelijk onder het gewicht van de probleemkredieten te bezwijken. Wat uiteindelijk toch niet gebeurde, hoewel het niet zo veel scheelde.

De kansen op een mogelijke Brexit zijn nog steeds aanwezig, zo blijkt uit recente peilingen. Eigenlijk zijn de Britten de bemoeizucht van Europa kotsbeu en zouden ze niet liever willen dan van die vervelende last verlost zijn. Maar het verlaten van de Europese Unie zou wel eens de domste beslissing kunnen zijn die de Britten kunnen nemen, tenminste wanneer we sommige vooraanstaande analisten mogen geloven. Het Verenigd Koninkrijk mag zich voorbereiden op financiële chaos en die chaos kan zich opnieuw naar het vasteland verplaatsen.