Europese Centrale Bank

Inmiddels is ook al gebleken dat die negatieve rentevoeten niets hebben opgeleverd en dat betekent dat de centrale banken naar het volgende punt zullen overstappen. Veel wapens hebben ze niet meer achter de hand, maar steeds meer economen geloven dat we vroeg of laat met het helikoptergeld geconfronteerd zullen worden. Dat betekent dat de overheden gratis geld gaan uitdelen, in iets wat stilaan een hopeloze poging om de wereldeconomie op gang te trekken mag worden genoemd.

Laten we eens even naar de feiten kijken. Griekenland moet de Troika (het Internationaal Monetair Fonds, de Europese Centrale Bank en de Europese Unie) tegen het einde van juli 11 miljard euro terugbetalen. De Grieken kunnen dat bedrag onmogelijk ophoesten, tenzij ze financiering krijgen van de Troika. Maar zo zijn we natuurlijk in een straatje zonder einde beland. Het ontvangen steungeld – en zelfs nog iets meer – moet de Griekse regering meteen opnieuw afstaan. Er zijn met andere woorden nieuwe besparingen nodig om deze vicieuze cirkel te doorbreken.

Voor alle duidelijkheid: met het begrip NIRP zijn we opnieuw in de wereld van de negatieve rentevoeten aanbeland, een wereld die al heel wat commentaren heeft uitgelokt. Wat de kritiek op die negatieve rentevoeten zwelt nog altijd dagelijks aan. Onze centrale bankiers houden echter stug voet bij stuk en blijven hun monetaire politiek verdedigen als zijnde efficiënt en doeltreffend. Afgelopen weekend klom Benoît Cœuré, lid van de Executive Board van de ECB, nogmaals op het spreekgestoelte met dit punt op de agenda.

De meesten onder ons zullen hun jeugd het boek Alice in Wonderland hebben gelezen of de film hebben gezien die op het verhaal van Lewis Carroll is gebaseerd. Voor al wie heimwee heeft naar tijd, hebben we goed nieuws. Alice is levend en wel en ze bevindt zich momenteel zelfs in ons midden. Ze is namelijk tot leven gewekt door de centrale banken, die een wereld hebben gecreëerd die er steeds vreemder en vreemder uitziet. En bovendien lijkt het einde nog in niet zicht te zijn, we kunnen ons nog aan meer gekke zaken verwachten.

Het minste wat we kunnen zeggen is dat het boeiende tijden zijn. Er gebeurt van alles op de financiële markten, waarbij sommige evoluties de wenkbrauwen van de economen doen fronsen. Wat de logica is ver zoek, af en toe krijgt men de indruk dat de centrale banken de trappers volledig zijn kwijtgeraakt. We worden geconfronteerd met markten die op hol lijken te zijn geslagen, iets wat overigens allesbehalve onbegrijpelijk is gezien de draconische maatregelen die de centrale bankiers in de afgelopen weken en maanden hebben genomen.