Europese Centrale Bank

Inmiddels heeft hij zowat de halve wereld tegen zich in het harnas gejaagd en daar profiteert de goudmarkt natuurlijk van. Met een stijging van 4,50% van de prijs was januari zonder meer een goede naam voor het goud. Het ziet er naar uit dat Trump het hier niet bij zal laten, in de komende weken en maanden verwachten we ons aan nog meer maatregelen die de financiële markten uit het evenwicht kunnen brengen.

De Europese bankensector blijft op wankele poten staan, zoveel is zeker. Want Monte Paschi is maar het topje van de ijsberg, we zouden de CEO’s van Europese banken niet te eten willen geven die ’s morgens het angstzweet op de slapen staat. Want de banken die nu nog vrijuit gaan, kunnen op een willekeurig moment in de toekomst in de problemen raken. Aan problemen is namelijk geen gebrek.

Maar de inflatiewens van de EBC zou wel eens sneller dan verwacht ingevuld kunnen worden. Meer zelfs, de inflatie zou ook wel eens veel harder dan gewenst kunnen toeslaan. Het vervelende aan inflatie is namelijk dat ze moeilijk in te tomen is. Controle proberen te houden over het inflatieniveau is in het verleden een utopie gebleken en we zien niet in waarom dat in de toekomst anders zou zijn.

Waarschijnlijk zal Merkel pas overstag gaan wanneer de problemen met Deutsche Bank nog eens aan de oppervlakte komen. Maar tot een reddingsoperatie zoals we die in het vorige decennium hebben gezien, zal het waarschijnlijk niet meer komen. De overheden zitten op hun tandvlees en zouden in theorie elke eurocent tweemaal moeten omdraaien. Wat ze natuurlijk niet doen, maar dat is een ander verhaal.

In Japan is het besef al doorgedrongen dat de huidige monetaire politiek tot niets leidt, Europa is nog niet zo ver. De Japanse pers besteedde de afgelopen weken veel aandacht aan de negatieve effecten van de stimuleringsprogramma’s op de financiële markten. De Bank of Japan probeert de rentecurve weer wat steiler te krijgen, eerder dan de voorkeur te geven aan het alsmaar lager duwen van de financieringskosten.