Eurozone stevent regelrecht af op een nieuwe crisis vergelijkbaar met die van 2011, met het risico dat de nieuwe zelfs nog erger zal worden als de vorige. Peter Chatwell, head of rates strategy bij de Japanse bank Mizuho International, is van mening dat het voorbije jaar 2016 sterke gelijkenis vertoont met het rampenjaar 2011. Ook toen werd het optimisme over de Europese economie brutaal de kop ingeduwd.
En dat blijkt ook nu het geval te zijn. Zes jaar geleden besloot Europa om via steunmaatregelen de bedreigde landen uit het zuidelijk gedeelte van het continent een helpende hand toe te steken. Maar als gevolg daarvan werden noodzakelijke hervormingsmaatregelen in die landen niet doorgevoerd. En inmiddels zijn die nog altijd niet doorgevoerd. Ze dreigen echter eens te meer als een boomerang terug te keren in het gezicht van Europa.
Want wat is er gebeurd? De inflatie in Europa bedraagt inmiddels opnieuw 1,10%, maar die inflatie kan alleen in het noordelijk gedeelte van het continent vastgesteld worden. De zuiderse landen raken maar niet weg uit de klem van de deflatoire krachten en zullen daar voorlopig ook niet in slagen. Het gevolg is dat de Europese Centrale Bank in een spreidstand wordt gedwongen, ze kan niet én het noorden én het zuiden tevreden kunnen stellen.
Vanaf april wil de ECB het programma ter inkoop van obligaties terugschroeven van 80 miljard euro naar 60 miljard euro per maand. President Mario Draghi maakt zich sterk dat de Eurozone deze maatregel kan verdragen, maar daar is Chatwell niet zo zeker van. Het verschil tussen het noorden en het zuiden zal nog toenemen, met als gevolg dat de ontstane spanningen op een bepaald moment onhoudbaar kunnen worden. Op dat moment zal de crisis weer in volle hevigheid toeslaan.
