Pimco

Dat de Britten voor een vertrek uit de Europese Unie hebben gekozen, heeft geleid tot speculaties over de betekenis voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Libby Cantrill, Head of Public Policy van vermogensbeheerder PIMCO, wijst in haar net verschenen blog op overeenkomsten tussen de Britse kiezers die voor een Brexit hebben gestemd, en de Amerikaanse kiezers die de kandidatuur van Donald Trump steunen. Er blijkt namelijk een merkwaardige vorm van gelijkenis te bestaan tussen deze kiezers aan beiden zijden van de Atlantische Oceaan.

Mohamed El-Erian, de vroegere hoofdeconoom van PIMCO en momenteel hoofdadviseur van Allianz SE, denkt dat we de borst nu maar beter nat kunnen maken. Hij reageerde al meteen op het bericht over de Brexit via Twitter en publiceerde zo snel mogelijk een uitgebreid rapport met zijn reacties op het gebeuren. Volgens El-Erian moeten we ons voorbereiden op een periode van nog meer vlucht naar veiligheid, waardoor de rentevoeten nog verder kunnen dalen. Daarnaast mogen we ons eveneens voorbereiden op een periode van wilde koersbewegingen.

Vermogensbeheerder PIMCO, specialist op het gebied van obligaties, probeerde een vooruitblik te geven voor de komende drie tot vijf jaar. De wereldeconomie blijft de komende jaren volgens het PIMCO-team waarschijnlijk stabiel, maar met onderhuids een grote vorm van ingebouwde onzekerheid: de kans op negatieve scenario’s is toegenomen. Dat komt doordat monetair beleid steeds minder effectief wordt, terwijl de schuldniveaus in opkomende markten sterk oplopen en populisme en politieke onzekerheid toenemen.

Zijn naam is Bill Gross en in een vorig leven was hij samen met Mohamed El-Erian zowat het boegbeeld van Pimco, de grootste obligatiebelegger in de wereld. Maar blijkbaar konden beiden niet samen door één deur, zodat zowel El-Erian als Gross andere horizonten zijn gaan opzoeken. Sinds zijn vertrek bij Pimco heeft Gross zich nog meer dan vroeger op de voorgrond gewerkt als een toonaangevende internationale econoom. Zelfs ver buiten de Amerikaanse landsgrenzen wordt geluisterd naar wat hij te vertellen heeft.

Ooit was er een tijd dat de financiële markten geloofden dat de bomen in China tot in de hemel konden groeien. In het vroegere middenrijk speelde zich een economisch wonder af waarbij het ‘Wirtschaftswunder’ in Duitsland van destijds maar klein bier was. De Chinese economie zou de ganse wereldeconomie op sleeptouw nemen, zo veel was zeker. Helaas zijn in de financiële wereld de wonderen de wereld uit. Al snel werd duidelijk dat ook een land als China, hoe zeer het ook tot onze verbeelding spreekt, aan de gewone economische wetten moet gehoorzamen.