inflatie

Maar de negatieve rentevoeten lokken ook heel wat kritiek uit. Spaarders en gepensioneerden schreeuwen hun verontwaardiging uit nu ze zonder boe of ba plotseling van een soms noodzakelijk deel van hun inkomsten worden beroofd. Kritiek op de monetaire politiek van de centrale banken wordt door de media echter doodgezwegen. Wie toch durft te waarschuwen voor de negatieve gevolgen van deze politiek wordt met de vinger nagewezen als een paniekzaaier. Het aangaan van zoveel mogelijk schulden wordt anderzijds tegenwoordig als je-van-het beschouwd. We leven inderdaad in een vreemde wereld.

De wereldwijde daling van de obligatierendementen doet een alarmbelletje rinkelen, zoveel is zeker. Op basis van de indices opgesteld door Bloomberg heeft nu ongeveer 1/3de van de uitstaande obligaties in de ontwikkelde wereld een negatief rendement. Dit gegeven heeft de obligatiemarkt volledig scheef getrokken, want de beleggers hebben meteen een stormloop ontketend op de obligaties die wel nog iets opbrengen. De koersen van deze obligatie zijn dus door het dak gevlogen.

Larry Lindsey van de Lindsey Group waarschuwt op zijn beurt dat we aan de vooravond van iets staan waarvan we de omvang momenteel onmogelijk kunnen inschatten. Deze bekende opiniemaker vreest dat de centrale banken ons aan de rand van de afgrond hebben gebracht en dat het slechts een kwestie van tijd zal worden alvorens we de dieperik in gaan. Dat lijkt een volslagen nieuwe evolutie, maar is het in feite niet. Want eigenlijk beleven we de eeuwige terugkeer van hetzelfde, zoals de Duitse filosoof Nietzsche het noemde.

De Europese Centrale Bank schuwt de grote middelen niet om de economie terug aan de praat te krijgen. Het programma voor quantative easing van de ECB werd met nogmaals 20 miljard dollar per maand opgetrokken, de rente voor het depositovenster werd verlaagd tot minus 0,40%. Maar de grote vraag blijft uiteraard of dergelijke paardenmiddelen zullen volstaan om de langgezochte oplossing te brengen. Veel economen vrezen dat Mario Draghi aan het hoofd van de ECB alleen maar dwaze dingen heeft gedaan.

Is de stijging van de prijzen voor commodities de voorbode van een (hyper)inflatiegolf? Een interessante vraag, waarop we het antwoord voorlopig echter schuldig moeten blijven. Op het eerste gezicht lijkt deflatie momenteel het grootste economische gevaar waar de westerse wereld mee wordt geconfronteerd. Vooral Europa en Japan slagen er niet of nauwelijks in om aan de klauwen van het deflatiegevaar te ontsnappen. Op het eerste (en ook het tweede) gezicht is er van inflatiegevaar dus geen sprake. Dat blijkt bijvoorbeeld ook uit de evoluties op de obligatiemarkt.