inflatie

We trappen ongetwijfeld een open deur in door te stellen dat we in vreemde tijden leven. Op de financiële markten gebeuren bewegingen waar met de beste wil van de wereld geen logische verklaring voor te vinden is. Wie kan ons bijvoorbeeld in hemelsnaam uitleggen wat er zich precies afspeelt op de goudmarkt? De goudprijs wordt stelselmatig gemanipuleerd, daar is iedereen het wel over eens. Maar naar de reden waarom hebben we het gissen. Er rommelt ergens iets, zoveel is duidelijk. De horen het klokje wel luiden, maar weten de klepel niet hangen.

Hoe moeten we de toekomstige evolutie van de goudprijs inschatten? Als we de Wall Street Journal mogen geloven, blijven we beter zo ver mogelijk uit de buurt van de edelmetalen in het algemeen en van goud in het bijzonder. Daarnaast is ook Goldman Sachs zeker niet als koper aan te treffen op de goudmarkt, de analisten van deze bank blijven negatieve rapporten spuien. Maar zoals we al eerder schreven: die van Goldman Sachs mogen eerder als een betrouwbare contra-indicatoren beschouwd worden. Ze hebben namelijk de goede gewoonte ontwikkeld om de bal regelmatig mis te slaan.

Dat het economisch momenteel niet allemaal rozengeur en maneschijn is, zal iedereen inmiddels wel begrepen hebben. De centrale banken doen krampachtig hun best om de economie weer op de rails te krijgen, tot dusver echter zonder veel succes. Onderhuids is er iets wat de economische groei afremt. Blijkbaar beseft men van overheidszijde nog altijd niet dat de zaken op de verkeerde manier aangepakt worden. De centrale bankiers proberen nog steeds de vraagzijde te stimuleren, terwijl het probleem zich daarentegen aan de aanbodzijde situeert.

Laten we beginnen met een vaststelling die iedereen kan bevestigen: er zijn geen winters meer. Afgelopen winter hebben we nauwelijks sneeuw te zien gekregen. En de winter daarvoor was dat eigenlijk ook al het geval. Met de reden waarom worden we tot in de treure om de oren geslagen: de opwarming van de aarde. Veel minder opvallend is dat er ook geen economische cycli meer. De economische evolutie is dus ook geen grote eenheidsworst geworden, waarbij de vinger van de centrale banken overal voelbaar is.

De mensen van de Europese Centrale Bank zitten met de handen in het haar. Wat ze ook doen, ze slagen er maar niet in om een beetje inflatie te krijgen. Een kat in het nauw doet rare sprongen en de afgelopen weken en maanden hebben we de ECB dan ook inderdaad rare zaken zien doen. De negatieve rentevoeten zijn inderdaad bedoeld om het streven naar inflatie concrete vorm te geven, zonder dat evenwel de kansen op succes gegarandeerd zijn. Want deflatie is momenteel de naam van de belangrijkste vijand waar de ECB mee de strijd heeft aangebonden.