ECB

Verschillende analisten vrezen dat het keerpunt stilaan wordt bereikt. Het verzet tegen de politiek van de centrale banken weerklinkt geleidelijk aan steeds sterker, zelfs de politici zijn niet meer akkoord met wat de centrale bankiers er van bakken. Zowel spaarders als kleine bedrijven voelen de pijn van de negatieve rentevoeten steeds scherper. Dat geldt op de eerste plaats voor Japan en voor Europa, waar het gros van de negatieve rentevoeten geconcentreerd zitten. Volgens een recente berekening van Fitch Ratings gaat het nu al om een totaal bedrag van 10.400 miljard dollar.

In dat verband kan het interessant zijn om naar Japan te kijken, want dat land is de rest van de wereld voorafgegaan wat betreft het voeren van een risicovolle monetaire politiek. Onder Harihuko Kuroda heeft de Japanse centrale bank resoluut gekozen voor een politiek van negatieve rentevoeten. Er was hier wel degelijk sprake van een wanhoopspoging, want na het mislukken van Abenomics (de economische politiek van premier Shinzo Abe) hadden de Japanners maar weinig andere keuzemogelijkheden dan de rente onder nul te duwen.

Er zijn verschillende vormen van revolutie mogelijk, de geschiedenis kent sociale, politieke en inderdaad ook financiële revoluties. Tegenwoordig beleven we echter een financiële revolutie die haar gelijke in de geschiedenis niet kent. Het lijkt wel alsof de hele wereld op zijn kop staat. Met deze uitspraak verwijzen we uiteraard naar de introductie van negatieve rentevoeten, een strategie die uit pure wanhoop als ultieme wapen door de centrale banken in de strijd is geworpen. En die uiteraard gedwongen is om te mislukken.

Dominic Konstam van Deutsche Bank probeert een antwoord op deze vraag te formuleren. Naar zijn mening hoeven we niet meer te rekenen op positieve effecten van de negatieve rentevoeten. Het voorbeeld van Japan spreekt in dat verband boekdelen. De Japanners hebben alle hoop al opgegeven om nog een straaltje licht aan de horizon van de negatieve rentevoeten te vinden. Datzelfde lot staat ook Europa te wachten, maar we zullen nog enkele maanden geduld moeten koesteren alvorens dat besef is doorgedrongen tot de Europese Centrale Bank.

Negatieve rentevoeten, we moeten er nog altijd mee leren leven. Vooral oudere mensen kunnen hun ogen en oren niet geloven. Ze hebben altijd geleerd dat ze goed moesten sparen voor hun oude dag. Wie zijn spaarvarkentje goed had gevet, mocht op beide oren slapen. Zijn of haar oude dag was dan gegarandeerd. Maar dat is niet langer het geval, nog even en we worden gestraft voor het niet uitgeven van het beschikbare geld. De vraag luidt natuurlijk: wie zal de rekening betalen voor dit zoveelste monetaire experiment?