Harihuko Kuroda

Want uiteindelijk heeft de Japanse centrale nog niets opgelost. Integendeel zelfs, ze is de volledige controle over het systeem kwijtgeraakt en dat beseft president Harihuko Kuroda van de Bank of Japan als geen ander. Hij heeft de economie niet aan de praat gekregen, hij is er niet in geslaagd om opnieuw wat (meer) inflatie te krijgen en sinds kort is ook zijn greep op de koers van de yen verloren. Kuroda kan zich uiteraard niet vinden in een te sterke yen, maar hij heeft weinig andere keuzemogelijkheden dan zich bij de feiten neer te leggen.

Ook de negatieve rentevoeten lijken een experiment dat gedoemd is om te mislukken. Harihuko Kuroda, de president van de Japanse centrale bank, zal waarschijnlijk de handdoek in de ring gooien en de rente in het land van de rijzende zon weer richting nulpunt loodsen. En de kans is groot dat de andere centrale banken dit voorbeeld zullen volgen en op hun beurt dag met het handje wuiven tegen de negatieve rentevoeten. De vraag luidt nu of dit het einde van een verhaal is, dan wel of we nog een vervolg mogen verwachten.

Jamie McGeever herinnert ons er aan dat het bedrag van 180 miljard dollar nooit gezien is, zelfs niet wanneer rekening wordt gehouden met de periode dat de Amerikaanse centrale bank haar Quantative Easing programma nog op volle toeren liet draaien. Deze politiek van uitgebreide monetaire verruiming wordt nu al 8 jaar lang volgehouden. McGeever vreest zelfs dat Mario Draghi en zijn Japanse collega Harihuko Kuroda hun inspanningen in de onmiddellijke toekomst alleen nog maar zullen opdrijven. De wereld dreigt zodoende overspoeld te worden met gratis geld.

Niet bepaald het voorbeeld van een dynamische beleggingsportefeuille, maar de man in kwestie kan ook bezwaarlijk als een optimist pur sang beschouwd worden. Jeff Gundlach is er zeker van dat de problemen nog maar pas beginnen en geeft daarom de voorkeur aan wat door anderen een “dead-money portfolio” zou worden genoemd. Maar volgens de fondsbeheerder wordt op die manier de wereld op zijn kop gezet. De echte dead-money portfolio is in zijn ogen namelijk de S&P 500, zeg maar de beurs van Wall Street.

De Japanse centrale bank weet niet meer van welk hout pijlen maken, ze blaast nu eens koud en dan weer eens warm. Maar eerlijk is eerlijk: wanneer we in de schoenen van de monetaire beleidsmakers in Japan zouden staan (maar gelukkig zijn we dat niet), zouden we het ook niet meer weten. De Japanse regering en de Bank of Japan proberen nu al enkele tientallen jaren de economie te stimuleren, tot dusver zonder enig zichtbaar resultaat. Men zou van minder wanhopig worden. En dat is nu precies wat er in Japan aan het gebeuren is.