Europa

We trappen uiteraard een open deur in door te stellen dat de wereld niet vies is van schulden te maken. Meer zelfs, soms krijgen we de indruk dat onze overheden hun uiterste best doen om het wereldrecord schulden maken te verbeteren en als het even kan zelfs zo snel mogeljik. Maar dan schiet ons een spreekwoord te binnen dat al vaker zijn degelijkheid heeft bewezen: de kruik gaat zolang te water tot ze barst. De kans is groot dat we schulden zullen blijven maken tot we met de rug tegen de muur komen te staan. En dan zal het te laat zijn om van koers te veranderen.

Schulden, schulden en nog eens schulden. De jongste jaren hoorden we niets anders dan onheilspellende verhalen over schulden. Schulden waren de oorzaak van de grote subprimecrisis van 2007-2008, de crisis die een aantal van onze meest gerenommeerde banken bijna de kop heeft gekost. Een ezel stoot zich volgens het spreekwoord geen 2x aan dezelfde steen en dus zouden we mogen verwachten dat het probleem van de schulden inmiddels de wereld is uitgewerkt. Niets is echter minder waar. Oordeel zelf.

De discussie over de negatieve rentevoeten is in volle hevigheid losgebarsten. Om een lang verhaal kort te maken: niemand kan op dit moment precies voorspellen wat de gevolgen zullen zijn van dit monetair experiment. Maar dat het grote gevolgen kan hebben, staat als een paal boven water. Een sector die zich grondig zal moeten herbezinnen, is in ieder geval de banksector. Maar er kunnen nog andere systeemrisico’s opduiken waarvan we nu nog niet het flauwste besef hebben.