We trappen uiteraard een open deur in door te stellen dat de wereld niet vies is van schulden te maken. Meer zelfs, soms krijgen we de indruk dat onze overheden hun uiterste best doen om het wereldrecord schulden maken te verbeteren en als het even kan zelfs zo snel mogeljik. Maar dan schiet ons een spreekwoord te binnen dat al vaker zijn degelijkheid heeft bewezen: de kruik gaat zolang te water tot ze barst. De kans is groot dat we schulden zullen blijven maken tot we met de rug tegen de muur komen te staan. En dan zal het te laat zijn om van koers te veranderen.
De gevolgen van het roekeloos aangaan van schulden kunnen nog lang voelbaar blijven. Overheidsschulden kunnen zelfs de nieuwe subprimecrisis uitlokken, zo waarschuwde onlangs Howard Marks van Oaktree Capital. Die Marks is aan deze kant van de Atlantische Oceaan misschien minder bekend, maar op Wall Street geldt hij als één van de beste beleggers en strategen van de afgelopen 20 jaar.
In januari publiceerde hij een memo waarin hij het probleem van de zich alsmaar verder opstapelende schulden koppelde aan de gestegen volatiliteit op de financiële markten. Zijn conclusie luidt dat de beleggers het zaakje beginnen te wantrouwen, ze krijgen in de gaten dat de centrale banken geen antwoord op de huidige problemen kunnen formuleren maar eerder zelf een essentieel onderdeel van het probleem zijn geworden.
Marks gelooft dat de kansen op een crisis zoals de Europese crisis van 2012 niet onderschat mogen worden, tenzij overal de broeksriem wordt aangesnoerd met de bedoeling om eindelijk een begin te maken met de afbouw van de uitstaande schulden. Daar blijken echter noch Europa, noch Japan, noch de Verenigde Staten veel oren naar te hebben. De schuldentrein davert maar door, maar zal onvermijdelijk vroeg of laat tegen een obstakel botsen. Met alle gevolgen van dien.
