Alan Greenspan

Jim Rogers, oprichter van het Quantum Fund, drukt het uit als volgt: "The next bear market will be the worst in my lifetime". Of met andere woorden: ‘de volgende berenmarkt zal de ergste uit mijn leven zijn’. Ook wat betreft de kansen op een volgende recessie hoeven we ons weinig illusies te maken. Miljardair Ray Dalio, miljardair en oprichter van het meest winstgevende hedge fund in de wereld windt er geen doekjes om. 

Maar ook over het beleid van Donald Trump als president van de Verenigde Staten heeft Greenspan een uitgesproken mening. Hij gelooft nooit van zijn leven dat Trump zijn doel zal bereiken. De president heeft beloofd om via een extra krachtinspanning van 1000 of zelfs 1600 miljard dollar de Amerikaanse economie een krachtige zuurstofinjectie te geven. De maatregel kadert in het ‘America First’ programma van de president.

Hoe geloofwaardig is iemand die zelf ook heel wat boter op zijn hoofd heeft? Geloofwaardigheid zero, zullen de meesten onder ons zeggen. Maar in het geval van Alan Greenspan is toch enige nuancering op zijn plaats. De voormalige president van de Amerikaanse centrale bank is namelijk niet de eerste de beste. Hij is de 90 weliswaar al voorbij, maar nog altijd goed bij de pinken. Greenspan volgt de huidige gang van zaken niet vanuit één of andere instelling voor bejaarden, maar nog altijd live van achter zijn scherm.

Maar worden de risico’s verbonden aan die Brexit al wel ten volle ingeschat? Volgens sommigen niet. Alan Greenspan spreekt in verband met de Brexit over een worst case scenario, de voormalige president van de Amerikaanse centrale bank steekt zijn ongenoegen over wat er gebeurd is niet onder stoelen of banken. De beslissing van de Britten om dag met het handje tegen Europa te zeggen herinnert zich aan de enorme klap die de beurscrash van 19 oktober 1987 aanrichtte. Op dat moment stond Greenspan aan het hoofd van de FED.

We leven in een omgeving die wordt gekenmerkt door het opstapelen van de schulden, een proces dat overigens niet van vandaag of gisteren dateert. Dat proces wordt daarenboven nog eens versterkt door een ruime monetaire politiek. Het is de Amerikaanse centrale bank die bij dit alles de eerste viool speelt. Het voorbeeld van de FED wordt met enige vertraging telkens door de andere centrale banken gevolgd. Het resultaat is dat we met z’n allen afstevenen op een situatie die op termijn gewoon onhoudbaar is.