zilver

De Panama Papers tonen dan ook aan dat wij en niemand anders het gelag zullen betalen wanneer het financieel systeem op een onzalig moment zal kapseizen. De overheden maken zich volop klaar voor de bail ins, het aanslaan van ons spaargeld om de banken te redden wanneer deze het water tot boven de lippen stijgt. Maatregelen zoals de negatieve rentevoeten en de war on cash passen allemaal in dat plaatje. Men beseft maar al te goed wat er te gebeuren staat en wie het zich kan veroorloven is zich daar al volop aan het voorbereiden.

De wanhoop bij de overheden, want ons land is uiteraard geen alleenstaand geval, swingt stilaan de pan uit. Ze hebben alle mogelijke maatregelen geprobeerd om uit de knoei te raken, tot dusver zonder enig zichtbaar resultaat. Dat hoeft ons niet te verbazen want ze hebben strategisch een grote denkfout gemaakt. De manier waarop ze alles aangepakt was de verkeerde. In een poging om een zwalpende economie weer vlot te trekken, zijn de autoriteiten nog meer schulden gaan maken. Met als gevolg dat de situatie nog meer scheefgetrokken is.

Maar de algemene prijsval van 2015 heeft zowat iedereen in de sector bij verrassing genomen. Ze was sterker en dieper dan de baisse die volgde op het omvallen van Lehman Brothers in 2007. Het gevolg was een annus horribilis voor alle bedrijven die in de sector commodities actief zijn. Deze bedrijven verloren in 2015 meer geld dan ze konden verdienen tijdens de 8 voorafgaande jaren. De mijnbouwbedrijven met activa van 50 miljoen dollar of meer verloren allen samen na belastingen 227 miljard dollar, zo maakte het Amerikaanse Commerce Department bekend.

De centrale bankiers voeren al jarenlang een politiek van extreem lage rentevoeten en dat heeft onder andere ook het leven van de beheerders van pensioenfondsen niet bepaald vergemakkelijkt. Vastrentende waarden leveren nog amper iets op en dus moest naar alternatieven uitgekeken worden. Noodgedwongen zijn de pensioenfondsen meer in aandelen gaan beleggen, maar dat is een strategie die vanzelfsprekend niet zonder risico’s is. Want de beurskoersen werden in de afgelopen jaren vooral overeind gehouden door het geld dat door de centrale banken overvloedig beschikbaar wordt gesteld.

Dat heeft onder andere te maken met het feit dat de kredietwaardigheid van de centrale banken steeds meer onder druk komt te staan. De Japanse centrale bank heeft als eerste de handdoek in de ring gegooid en de verwachting is dat andere centrale banken binnen afzienbare tijd gaan volgen. De Bank of Japan heeft de citroen volledig uitgeperst, haar arsenaal aan middelen is uitgeput zonder dat de gewenste resultaten werden bereikt. Het falen van de centrale bankiers houdt ook steeds meer fondsbeheerders wakker.