strateeg

Iets gelijkaardigs speelt zich af op de automarkt. In de afgelopen jaren is de auto-industrie er in geslaagd om de verkopen kunstmatig op te krikken door te goochelen met kredieten die veel kandidaat-kopers onmogelijk konden aflossen. Deze leningen, vergelijkbaar met de subprimes in de vastgoedsector, staan tegenwoordig voor een steeds groter deel van de markt. Maar de afgelopen weken is er paniek uitgebroken in de sector.

Op de obligatiemarkten is de situatie stilaan hopeloos geworden. Steeds meer obligaties leveren een negatief rendement op. Dit fenomeen kan tijdelijk wel opgevangen worden, maar het spreekt voor zichzelf dat er bekeken over de lange termijn problemen kunnen ontstaan. Wie wil namelijk nog obligaties kopen wanneer daar een vergoeding voor moet worden betaald? Niemand is zo gek om dit te doen. Voorlopig redden de centrale banken de meubelen nog door allerlei obligaties op te kopen, maar het spreekt voor zichzelf dat dit niet eeuwig kan blijven duren.

De affaire van de Panama Papers zegt daaromtrent voldoende. De behandeling van deze affaire in de traditionele manier gebeurt op een slaafse manier, zelfs doorwinterde journalisten stellen zich geen vragen meer over de betrouwbaarheid van de bronnen die de inlichtingen verstrekten. Ze hebben met andere woorden niet in de gaten dat het ‘lek’ door de CIA is geschapen, waarbij het uiteraard als een paal boven water staat dat de Amerikaanse inlichtingendiensten er allesbehalve op uit zijn om objectieve informatie te verstrekken.

Gevraagd: een beetje goed nieuws graag. De afgelopen weken werden vooral gekenmerkt door roodgekleurde beurzen, met forse verliezen voor de belangrijkste indices. Het algemeen plaatje ziet er niet gunstig uit: de groeilanden dreigen te verzuipen in een poel van schulden, de bedrijfswinsten staan onder druk, op de valuta- en grondstoffenmarkten zijn forse bewegingen schering en inslag en ga zo maar door. Citigroup heeft de kat de bel aangebonden met een statement dat aan duidelijkheid niets te wensen overlaat.