Buitenstaanders hebben ongetwijfeld het idee dat we in de beste van alle mogelijke werelden leven. De overheden proberen er ons alleszins met alle macht van de wereld van te overtuigen dat dit inderdaad het geval is. Ook economisch gaat alles voor de wind, tenminste wanneer we geloof hechten aan wat de traditionele media ons proberen wijs te maken. Die oudbakken media hebben zich zo diep vastgereden in hun toewijding aan de overheid dat ze bij wijze van spreken als spreekbuis van de autoriteiten mogen beschouwd worden. Van enige vorm van kritische berichtgeving is geen sprake meer.
De affaire van de Panama Papers zegt daaromtrent voldoende. De behandeling van deze affaire in de traditionele manier gebeurt op een slaafse manier, zelfs doorwinterde journalisten stellen zich geen vragen meer over de betrouwbaarheid van de bronnen die de inlichtingen verstrekten. Ze hebben met andere woorden niet in de gaten dat het ‘lek’ door de CIA is geschapen, waarbij het uiteraard als een paal boven water staat dat de Amerikaanse inlichtingendiensten er allesbehalve op uit zijn om objectieve informatie te verstrekken. Het zal nog moeten blijken wat de uiteindelijke bedoeling van de CIA is. Als we dat tenminste al ooit te weten mogen komen.
Maar stilaan beginnen links en rechts alarmlichtjes te flikkeren, niet iedereen neemt nog de ‘tout va bien, Madame la Marquise’ show ernstig. Zelfs de grootbanken beginnen in te zien dat er wel degelijk iets grondig fout zit in ons systeem. Deutsche Bank ziet geen licht aan het einde van de tunnel tenzij…er een recessie op komst zou zijn. Een straffe uitspraak voor de economen van de grootste Duitse bank. Mogelijk hebben die hun mosterd gehaald bij de grote Franse branchegenoot Société Générale, waar hoofdeconoom Albert Edwards ook niet bepaald een vrolijke jongen mag genoemd worden.
Het taalgebruik van strateeg Dominic Konstam van Deutsche Bank liegt er niet om. Hij schrijft letterlijk dat de "worst kind of recession" (de ergste vorm van recessie) waarschijnlijk al is gestart. De crisis waarmee de wereld wordt geconfronteerd is veel erger en gaat veel dieper dan iedereen denkt. Ze heeft niet alleen te maken met bedrijfswinsten en met demografie. Konstam spreekt van een crisis van het kapitalisme zelf. Maar vaak wordt de reden van de crisis verkeerd ingeschat, waarbij over het hoofd wordt gezien dat er in de wereldeconomie sprake is van overaanbod. Iedereen heeft gedacht dat aanbod uiteindelijk tot een toename van de vraag zal leiden en dat blijkt nu uiteindelijk niet het geval te zijn. De kostprijs van deze wetenschap zal echter zwaar zijn, een crisis waarvan de gevolgen nu al onmogelijk in te schatten vallen.
