Dat heeft te maken met een veelheid van factoren, maar onder andere ook met het feit dat er in de afgelopen jaren veel minder rijke ertslagen worden ontgonnen. Bovendien zijn de belangrijkste spelers uit de goudsector minder gaan investeren in nieuwe capaciteit, dit vanwege het feit dat de goudprijs sinds de piek bereikt in september 2011 vrij fors is gedaald.
Over die manipulatie zullen we het een andere keer nog eens hebben, maar laten we vandaag eens kijken naar de fundamentele situatie op de goudmarkt. En dan stellen we vast dat de balans tussen vraag en aanbod steeds meer doorhelt in de richting van de vraag. Die dreigt namelijk groter te worden dan het aanbod.
Wereldwijd zal de rente hoogstwaarschijnlijk nog lang superlaag tot negatief blijven, met alle gevolgen van dien voor de banken. Daarom heeft het nog weinig zin om de hete brij voor zich uit te schuiven. ABN Amro heeft de zaak nu eindelijk aangepakt door aan te kondigen dat er wordt gewerkt aan een systeem waarin alleszins de bedrijfsklanten zouden moeten betalen voor het parkeren van geld op hun deposito’s. Concreet is er nog niets beslist, maar de kans is toch bijzonder groot dat negatieve rentevoeten een feit zullen worden.
Gerhard Schwarz, head of equity strategy bij Baader Bank in München, wijst er op dat Deutsche Bank voor het eerst sinds 1998 geen deel meer uitmaakt van de Euro Stoxx 50. Een dergelijke blamage zou enkele maanden geleden compleet ondenkbaar zijn geweest. Op basis van de huidige stand van zaken lijken we op een nieuwe bankencrisis af te stevenen, eentje die mogelijk zelfs nog ernstigere vormen dan die van 2008 zou kunnen aannemen. In deze situatie valt het licht te begrijpen dat de beleggers driftig op zoek trekken naar meer zekerheid.
We herinneren ons nog vorige stress tests met positieve resultaten, waarbij de pret telkens werd verstoord door een bank die plots en totaal onverwacht (?) kapseisde. De Belgische bank Dexia, de naam is inmiddels al bijna vergeten, slaagde bijvoorbeeld glorieus voor een stress test, maar moest al enkele weken later toestemmen dat het water tot boven de lippen stond. De stress tests zijn dus als puntje bij paaltje komt niet meer dan een doekje voor het bloeden. De Europese banken worden met grote uitdagingen geconfronteerd en die doen ons grote vraagtekens stellen bij hun toekomst.
In kringen van beleggers wordt vaak gesproken over technische koopsignalen op de charts, over wijzigingen in de fundamentals wat betreft vraag en aanbod, over prijsmanipulatie en ga zo maar door. Maar Golden Arrow Resources CEO Joseph Grosso ziet nog een andere reden waarom er een bijna-stormloop op de edelmetalen is gelanceerd. Voor wie Grosso niet kent: hij is de man die de ontdekker van de grootste nog niet ontgonnen zilvervoorraad wordt genoemd. De factor ‘fear’ of ‘vrees’ mag volgens hem momenteel niet onderschat worden.
Veel beleggers zien zilver meestal over het hoofd, ze beschouwen dit edelmetaal als enigszins minderwaardig ten opzichte van goud. Maar de meeste mensen beseffen niet of toch onvoldoende dat de zilvermarkt een dubbele functie heeft. Er wordt op die markt zowel gekocht door bedrijven die een grondstof zoeken als door beleggers die handelen vanuit het perspectief van een investering. Het aantal industriële toepassingen van zilver is veelvuldig, zodat de vraag vanuit deze hoek in geen geval mag onderschat worden.
We kunnen de vraag ook anders stellen: wanneer barst de bom onder honderden pensioenfondsen? Stilaan beginnen de barsten in de pensioenschema’s bij de gespecialiseerde fondsen duidelijk te worden. In het Verenigd Koninkrijk wordt BHS geconfronteerd met een zwart gat van ongeveer 300 miljoen pond, maar is nog maar het topje van de ijsberg. De Engelsen mogen zich de borst nat maken, want er dreigt een grote crisis in de sector van de pensioenfondsen. Het Verenigd Koninkrijk is spijtig genoeg geen alleenstaand geval, in andere landen dreigen gelijkaardige problemen.
Maar laat ons voorlopig in het uiterste zuiden van Europa blijven. De Italiaanse banken zitten opnieuw in het hoekje waar de slagen zitten, zoveel is deze week duidelijk geworden. Een verontrustende vaststelling, gegeven het feit dat in het fonds voor de redding van de Italiaanse banken al een serieus gat is geslagen. Dat fonds bevat zeggen en schrijven 5 miljard euro, terwijl het totaal bedrag aan probleemkredieten op de balansen van de Italiaanse banken 360 miljard euro zou bedragen. 1/3de van de inhoud van het fonds is bovendien al opgebruikt.
Op de eerste plaats zijn er de banken die een investering in goud kort en goed van de hand blijven wijzen. Okay, een klein percentage van de portefeuille mag in edelmetalen belegd blijven maar als het even kan toch niet te veel. De bankiers moeten hun klanten namelijk er nog steeds van kunnen overtuigen de eigen bankproducten te kopen, want daar verdienen ze nu eenmaal het meest aan. Aan het verkopen van goud, in welke vorm dan ook, valt voor de banken weinig of niets te verdienen. En dus deugt dergelijke belegging niet.
