goud

De Panama Papers tonen dan ook aan dat wij en niemand anders het gelag zullen betalen wanneer het financieel systeem op een onzalig moment zal kapseizen. De overheden maken zich volop klaar voor de bail ins, het aanslaan van ons spaargeld om de banken te redden wanneer deze het water tot boven de lippen stijgt. Maatregelen zoals de negatieve rentevoeten en de war on cash passen allemaal in dat plaatje. Men beseft maar al te goed wat er te gebeuren staat en wie het zich kan veroorloven is zich daar al volop aan het voorbereiden.

In de afgelopen jaren bood de beurs nog een zekere toegang tot rendement, meer bepaald in de vorm van hoogrenderende dividendaandelen. Maar de beurskoersen hebben in de afgelopen jaren hoofdzakelijk geprofiteerd van het geld dat de centrale banken royaal hebben bijgedrukt. Wanneer het tij op de beurzen keert, zullen de nagestreefde rendementen snel opdrogen en kan de uiteindelijke rekening zelfs negatief worden. Feit is dus er voor de fondsbeheerders nog maar weinig zekerheden weggelegd liggen.

“Contactless" payment systems, zoals Apple Pay en Google Wallet zijn klaar voor een snelle opmars, ze maken het mogelijk om te betalen voor goederen en diensten via de smartphone. PayPal’s Venmo maakt het mogelijk om geld snel op te sturen en zullen hun weg naar de consument wel vinden. Maar dan is ook nog de affaire Bitcoin. De grote heisa rond deze virtuele munt is gaan liggen en de toekomst er van is onduidelijk geworden. De ‘die hards’ geloven er nog steeds in, maar de rest van de wereld is nog altijd niet overtuigd.

Die oogst wordt namelijk bedreigd door één grote vijand en dat is goud (met bij uitbreiding in het kielzog de andere metalen zoals zilver en platina). Centrale bankiers spreken achter gesloten deuren steeds in negatieve termen over de goudmarkt, want ze zijn als de dood voor een stijging van de goudprijs. Daarom worden de kopers van dit edelmetalen ook wel de ‘gold bugs’ genoemd. De centrale banken wereldwijd hebben front gevormd tegen alles wat hun doen en laten bedreigd. En daarvoor gaan ze zelfs drastische maatregelen niet uit de weg.

Op de eerste plaats is er natuurlijk de Chinese centrale bank, die hardnekkig weigert om klare wijn te schenken over de eigen goudvoorraden. Het vermoeden bestaat dat die veel groter zijn dan tot dusver werd aangenomen en dat ze bovendien in snel tempo verder opgebouwd worden. Veel meer dan een vermoeden is dat echter niet. Bovendien is het ook hoogst onduidelijk wat de People’s Bank of China met haar goud van plan is. Hardnekkige geruchten willen dat de Chinezen met een welbewust doel voor ogen hun kluizen met goud vullen.