Wereldwijd beheren de grote institutionele beleggers enorme portefeuilles, een klus die wordt geklaard door vetbetaalde fondsbeheerders. Hun opdracht is om de hen toevertrouwde kapitalen te laten renderen en dat blijkt niet altijd een even makkelijke opgave te zijn. We leven nu eenmaal in een wereld van negatieve rentevoeten, met geringe hoop op een terugkeer van de renteniveaus die we gewend waren. De boodschap zal duidelijk zijn: de fondsbeheerders zullen zich flexibeler moeten opstellen om in de komende jaren nog redelijke rendementen te realiseren.
In de afgelopen jaren bood de beurs nog een zekere toegang tot rendement, meer bepaald in de vorm van hoogrenderende dividendaandelen. Maar de beurskoersen hebben in de afgelopen jaren hoofdzakelijk geprofiteerd van het geld dat de centrale banken royaal hebben bijgedrukt. Wanneer het tij op de beurzen keert, zullen de nagestreefde rendementen snel opdrogen en kan de uiteindelijke rekening zelfs negatief worden. Feit is dus er voor de fondsbeheerders nog maar weinig zekerheden weggelegd liggen.
Want de obligatiekoersen hebben een haussemarkt van meer dan 30 jaar achter de rug, de daling van de rentevoeten is namelijk begin jaren 80 van de vorige eeuw begonnen. In de periode na de grote recessie is die daling in een stroomversnelling geraakt, waarbij moeilijk te voorspellen valt waar de bodem zal worden bereikt. Overstappen naar andere valuta’s biedt evenmin een acceptabele oplossing, want de forexmarkten bevinden zich in de ban van de currency wars. Ze zijn met andere woorden hoogst instabiel geworden. Dus moeten ze uitwijken naar meer stabiele beleggingsmogelijkheden en dan komen automatisch goud, zilver en andere edelmetalen in het vizier.
Fondsmanager Dan Tapiero is de idee zeker niet ongenegen. Hij ziet een grote toekomst voor goud & co weggelegd. Wanneer 2% van het beheerd kapitaal in handen van de grote fondsen richting goud wordt verschoven, is 1.500 miljard dollar beschikbaar om naar de goudmarkt te verhuizen. Het spreekt voor zichzelf dat de impact van deze verschuiving van kapitaal op de goudprijs enorm zal zijn. Gaat het om 10% van het beheerd kapitaal, dan zou er volgens Tapiero te weinig goud beschikbaar zijn om de behoeften te voldoen. Een dergelijk scenario is niet uitgesloten wanneer de centrale banken inderdaad aan het einde van hun latijn zouden blijken te zijn.
