Great Recession

Want schulden hebben één vervelend kantje en dat is dat ze vroeg of laat terugbetaald moeten worden. De dag van de afrekening zal het over en uit zijn met de pret. De vraag is uiteraard hoe het zo ver is kunnen komen. Het maken van schulden is blijkbaar heel makkelijk, de Verenigde Staten hebben massa’s geld gespendeerd aan oorlogen die ver buiten de eigen landsgrenzen werden gevoerd. En we weten allemaal dat oorlog voeren een dure aangelegenheid is.

Het is Stockman die woord ‘Carmageddon’ heeft ingevoerd, naar zijn mening beseffen Janet Yellen en de andere centrale bankiers nog altijd niet dat een kunstmatig opgedreven vraag niet de juiste weg is naar economische stabiliteit, wel integendeel. In de Amerikaanse autosector hebben god en klein piertje met geleend geld nieuwe wagens gekocht, met als gevolg een totaal scheefgetrokken situatie op de markt. En daar moet nu de prijs voor worden betaald.

Het besef was namelijk gegroeid dat er in ons financieel systeem explosieven verscholen zitten die in geval van een ontploffing onnoemelijke schade kunnen aanrichten. Die explosieven zijn met name wat Warren Buffett ooit de financiële massawapens van destructie noemde, meer bepaald de derivaten. De crisis van 2007-2008 en de daaropvolgende Great Recession lijkt nog een verre herinnering, maar is dat allesbehalve. Een ezel stoot zich misschien geen 2x aan dezelfde steen, maar de banken zijn ongestraft blijven verder werken met die gevaarlijke afgeleide producten.

Het eerste decennium van deze eeuw zal ongetwijfeld de geschiedenis ingaan als de periode van de Great Recession, ingeluid door een zware crisis in de Amerikaanse vastgoedsector. Die crisis zal ongetwijfeld herinnerd worden als de subprimecrisis, want de bron lag alle kwaad lag bij die minderwaardige kredieten. De man in de straat heeft het misschien nog niet in de gaten, maar die crisis is nog altijd niet voorbij. Bovendien mogen we de veiligheidsgordels vastmaken, want er kondigt zich nieuw onheil aan.