De argumenten tegen een belegging in goud klinken welbekend in de oren, ze zijn deels terug te voeren tot Warren Buffett. Die merkte namelijk op dat goud noch een dividend uitkeert noch een rendement oplevert. En dus niet als een beleggingsinstrument mag worden beschouwd. Voor Buffett, als gangmaker van Berkshire Hathaway ook wel eens ‘het orakel van Omaha’ moet een belegging opbrengen, zoveel is zeker.
Maar daarbij ziet Buffett wel één heel belangrijke zaak over het hoofd. Hij reageert namelijk zoals een belegger in ‘normale’ omstandigheden zou moeten reageren. Die normale omstandigheden kunnen samengevat worden als een soort Goldilocks-scenario. Een stevige economische groei gekoppeld aan het uitblijven van inflatiegevaar en zonder de mogelijkheid tot het opduiken van zogenaamde ‘black swans’. Met die ‘zwarte zwanen’ worden onverwachte vervelende situaties bedoeld.
Helaas leven we sinds de Great Recession van 2008-2009 niet langer in zo’n ideale wereld. De centrale banken hebben het zicht op de financiële markten ontnomen door een enorm rookgordijn op te trekken. Dat is gebeurd via het overspoelen van het financieel systeem met massa’s gratis geld. En Warren Buffett mag zeggen wat hij wil, zelfs hij is niet in staat om door het bos de bomen nog te zien. Alle redelijkheid qua waarderingen is verdwenen.
Uiteindelijk heeft de Amerikaanse centrale bank, het mastermind in dit spel, maar één bedoeling en dat is de koers van de dollar niet in elkaar te laten zakken. Dat heeft tot gevolg dat de goudprijs aan banden moest worden gelegd, wat de afgelopen jaren dan ook is gebeurd. Elke poging om de goudmarkt haar normale werking te laten doen, werd geboycot door de inspanningen van de FED. Maar loontje komt om zijn boontje, de recente verzwakking van de dollarkoers geeft aan dat het allemaal lang heeft geduurd. En Buffett is met deze gewaarschuwd dat hij beter wat goud achter de hand houdt voor wat daarna gaat komen.
