goud

De beurs ging rustig verder op haar elan, waarbij Wall Street eens te meer het voorbeeld nam. Inmiddels heeft de Dow Jones de kaap van 20.000 punten gerond en lijkt niets een verdere koersstijging in de weg te staan. Op de obligatiemarkten is er anderzijds wel een kleine correctie geweest, maar de gevreesde implosie van de obligatiekoersen heeft nog altijd niet plaatsgevonden. De vraag is uiteraard hoe het nu verder moet.

Een belangrijke barometer daarvoor is de Big Mac Index, die in september 1986 voor het eerst werd gepubliceerd. In theorie zou de prijs voor het bekendste product van McDonald’s in Kaïro even duur moeten zijn als in Toronto, Rio de Janeiro of Djakarta. In de praktijk is dat echter niet het geval, er zijn opvallend grote verschillen tussen de landen onderling. Zo is de Big Mac in Zwitserland 3x duurder als in Mexico.

Over die manipulatie zullen we het een andere keer nog eens hebben, maar laten we vandaag eens kijken naar de fundamentele situatie op de goudmarkt. En dan stellen we vast dat de balans tussen vraag en aanbod steeds meer doorhelt in de richting van de vraag. Die dreigt namelijk groter te worden dan het aanbod.

In de eerste helft van 2016 kocht hij goud, een belegging die hem eens te meer geen windeieren legde. Hij sloot echter zijn posities op de goudmarkt de nacht voordat Donald Trump tot president van de Verenigde Staten werd gekozen. Op korte termijn was dat de juiste beslissing, want de goudprijs nam vervolgens een flinke duik. Maar is deze hedge fund titaan terug van weggeweest.

Op 5 december van vorig jaar werd namelijk de Sharia Gold Standard goedgekeurd, na lange onderhandelingen tussen The Accounting and Auditing Organization for Islamic Financial Institutions en de World Gold Council. Beide partijen slaagden er in om een oplossing uit te werken die gelovige moslims toelaat om in goud te beleggen zonder dat ze daarmee de wetten van de Sharia overtreden.