Eurozone

Tom Luongo besprak het boek van Connolly op zijn Gold, Goats, 'n Guns blog en verwees naar het feit dat de euro een ontwerp was van de Duitse bedrijfswereld, die zo de kans rook om te profiteren van de Europese eenheidsmunt. Die eenheidsmunt onderwaardeert de Noord-Europese industrie en overschat anderzijds de productiecapaciteit in Zuid-Europa. De kredietkwaliteit van de Zuid-Europese landen werd bovendien kunstmatig opgekrikt.

De vrees neemt namelijk hand over hand toe dat de Duitse overschotten linea recta naar Zuid-Europa getransfereerd zullen worden om daar de gaten te dichten die in de Europese muur zijn geslagen. De Duitsers hebben in belangrijke mate mogen opdraaien voor de redding van Griekenland en dat gebeurde al met frisse tegenzin. Onze oosterburen staan dus niet te trappelen om andere landen in problemen helpen overeind te houden.

Want een serie rentestijgingen in de Verenigde Staten zou onvermijdelijk de druk op de Europese rentevoeten doen toenemen, zeker wanneer het quantitative easing programma van de Europese Centrale Bank in maart van volgend jaar definitief zou aflopen. We zeggen wel degelijk ‘zou’ maar volgens de oorspronkelijke planning zou dat wel degelijk dan het geval moeten zijn. In de komende weken zal Mario Draghi daar meer duidelijkheid over moeten verschaffen.

Grote beleggersinstellingen als BlackRock en First Eagle Investment Management hebben grote posities in het goud ingenomen en dat op een moment dat ook heel wat bekende beursgoeroes de edelmetalen een goed hart toedragen. Op de goudmarkt heeft dus duidelijk een switch plaatsgevonden en die kan alleen maar betekenen dat we vroeg of laat hogere goudprijzen tegemoet mogen zien. Steeds meer beleggers beseffen namelijk dat de financiële wereld een gevaarlijke plaats is geworden.

Volgens Goldman Sachs mogen we de borst nat maken, want fase 3 van de Grote Crisis is op komst. Het eerste schuifje van die crisis was natuurlijk de turbulentie als gevolg van de Amerikaanse subprimecrisis. Grote problemen rond het Amerikaans vastgoed zetten de ganse wereld op stelten, het scheelde geen haar of het financieel systeem was ingestort. De centrale banken, met op kop de Amerikaanse, zagen zich gedwongen om alle hens aan dek te roepen om het tij te doen keren. Iets wat slechts op het nippertje lukte.