Brexit

De Italiaanse overheid kan alleszins lichtzinnigheid verweten worden, want ze heeft nagelaten om tijdig de gepaste maatregelen te treffen. De problemen dateren namelijk niet van gisteren of eergisteren, enkele maanden geleden was al bekend dat op de balansen van de banken voor een bedrag van maar liefst 360 miljard euro aan probleemkredieten stonden. Het antwoord kwam in de vorm van een oprichting van een fonds genaamd Atalante, waarin een bedrag van zeggen en schrijven 5 miljard euro werd ondergebracht. Van een druppel op een hete plaat gesproken!

Een belangrijke tegenstander van een belegging in goud was traditioneel Warren Buffett. Die speelde het ooit klaar om de goudmarkt een barbaars overblijfsel uit antieke tijden te noemen. De redenering van Buffett stoelde uiteraard op het argument dat een koper van goud niet op enige vorm van rendement moet rekenen. En laat nu precies rendement een belangrijke pijler zijn van de beleggingsstrategie van de ‘beste belegger in de wereld’ (zo wordt hij toch alleszins door gespecialiseerde vakpers beschouwd).

Relatief snel keerde de rust terug op de financiële markten. Maar dat is alleen maar schone schijn, want onderhuids heeft de Brexit toch iets op gang gebracht dat heel slecht zou kunnen aflopen. De Europese banken ondergaan namelijk een real-life stress test tegen de achtergrond van de uitslag van het Brits referendum. Sinds die bewuste 23 juni hebben ze ongeveer 20% van hun beurswaarde verloren. Wanneer de situatie wordt bekeken vanaf de aankondiging van het referendum, dan loopt het verlies op tot het dubbele.

We hebben in het afgelopen decennium al 2 eerdere crisissen beleefd en die zijn als een nauwkeurige analyse wordt gemaakt beiden het gevolg van het feit dat de ganse wereld in één groot schuldenbad is ondergedompeld. Het aangaan van schulden was volgens de centrale bankiers het middel bij uitstek om de bestaande problemen op te lossen. Eigenlijk komt deze aanpak neer op een foutieve interpretatie van Maynard Keynes: maak schulden en alles zal wel in orde komen. Wat dus uiteindelijk niet het geval is. Maar hadden we dat niet op voorhand kunnen weten?

De Brexit is het begin van het einde: wie is de volgende in het rijtje?, zo kan de vraag gesteld worden. Italeave, Czech-out, Finnish, Departugal, of misschien zelfs Oustria zijn termen die regelmatig in de Engelstalige pers opduiken en die er op wijzen dat andere landen misschien wel eens een voorbeeld zouden kunnen nemen aan het VK. Of het inderdaad zo ver zal komen, moet nog duidelijk worden. De komende weken en maanden kunnen in dat verband erg belangrijk worden. De spanning zal in ieder geval te snijden zijn.