Op de financiële markten gaat het er opnieuw woelig aan toe. De Brexit heeft blijkbaar iets losgeweekt dat al langer onderhuids sluimerde. Dat ‘iets’ zou wel eens een draak met 7 koppen kunnen zijn, een monster dat zich maar moeilijk terug in een keurslijf laat drummen. Het besluit van de Britten om de Europese Unie de rug toe te keren lijkt alleen maar de katalysator van een crisis die uiteindelijk onvermijdelijk opnieuw moest losbarsten. Want het is al vaker gezegd: blijkbaar heeft niemand iets geleerd uit de lessen van het verleden.
We hebben in het afgelopen decennium al 2 eerdere crisissen beleefd en die zijn als een nauwkeurige analyse wordt gemaakt beiden het gevolg van het feit dat de ganse wereld in één groot schuldenbad is ondergedompeld. Het aangaan van schulden was volgens de centrale bankiers het middel bij uitstek om de bestaande problemen op te lossen. Eigenlijk komt deze aanpak neer op een foutieve interpretatie van Maynard Keynes: maak schulden en alles zal wel in orde komen. Wat dus uiteindelijk niet het geval is. Maar hadden we dat niet op voorhand kunnen weten?
Hoe dan ook, we staan met de rug tegen de muur en goede raad is nu duur. De welbekende Bill Gross, momenteel het boegbeeld van de Janus Capital Group Inc., tikt de centrale bankiers op de vingers: trek uw lessen uit het Monopolyspel. Deze boodschap klinkt misschien enigszins cryptisch, maar bevat niettemin een groot waarheidsgehalte. Wie ooit Monopoly heeft gespeeld (en wie heeft dat in zijn jeugd niet gedaan?), zal zich de regels van dit spel ongetwijfeld nog wel herinneren. Elke keer als langs Start wordt gepaseerd, mag een bepaald bedrag opgestreken worden.
Inderdaad, zonder daar iets voor te moeten doen. In feite komt dit gratis geld neer op een vorm van kredietcreatie die eigen is aan het spel. Maar eigenlijk leren de spelers zo een verkeerde attitude. Het uitgedeelde geld kan namelijk niet renderen, zodat er als puntje bij paaltje komt sprake is van stagnatie. Uiteindelijk zijn alle spelers van het spel op één na gedoemd om bankroet te gaan. De centrale bankiers zijn er niet in geslaagd om de kredietverlening in de eigen economie te stimuleren en zitten zodoende even klem als een Monopolyspeler die zijn geld als sneeuw voor de zon heeft zien verdwijnen. De centrale banken zijn de regels van Taylor Rule en de Phillips Curve vergeten en dat zal hun als puntje bij paaltje komt zuur opbreken.
