De maand juni is meestal een vrij kalme maand op de financiële markten, want de zomer hangt dan in de lucht. Het zomerweer laat het dit jaar afweten, maar ook van enige vorm van rust is geen sprake. Regelmatig worden de gemoederen opgehitst door allerlei gebeurtenissen die telkens weer opnieuw aantonen dat de centrale banken ons in woelige waters hebben geleid. Bovendien lijken de centrale bankiers zelf volledig het noorden kwijt te zijn, ze weten nog nauwelijks wat ze moeten doen of zeggen.
Dat werd nog maar eens duidelijk naar aanleiding van de meeting van de Amerikaanse centrale bank vorige week, waar FED-president Janet Yellen nog net niet stotterde ‘vergeef mij, want ik weet het zelf ook niet meer’. Eigenlijk moest ze met hangende pootjes komen vertellen dat ze geen enkele greep meer heeft op wat er gebeurt, zodat ze ook niets zinnigs meer kan zeggen over wat er in renteland te gebeuren staat. Ze droomt weliswaar van een renteverhoging, maar tussen droom en daad gaapt momenteel een wijde kloof.
De FED is natuurlijk geen alleenstaand geval, ook de andere centrale bankiers zitten met de handen in het haar. Ze hebben de wereld laten kennismaken met de negatieve rentevoeten, maar die kennismaking is zeker geen onverdeeld succes geworden. In feite heeft die negatieve rente de zaken niet verbeterd, integendeel zelfs. De centrale banken hebben zichzelf vastgereden, ze kunnen niet meer vooruit en niet meer achteruit. Het kind van de rekening lijken de privé-banken te zullen worden, want die krijgen met stevige tegenwind af te rekenen.
Wat is er in hemelsnaam aan de hand in Europa?, zo vragen veel beleggers zich af. Op de beurs zijn de bankaandelen de kop van jut geworden, de koersen van Credit Suisse en Deutsche Bank hebben nieuwe dieptepunten bereikt. Tomasz Grzelak, analist bij Main First, merkt op dat de koers van DB een nieuwe bodem sinds minstens 1992 liet optekenen. De koers van Credit Suisse heeft anderzijds dit jaar al bijna de helft van haar waarde verloren. In de Bloomberg Europe Banks and Financial Services Index krijgen vooral de Spaanse en Italiaanse banken klappen. Het ziet er naar uit dat Europa op een bijzonder moeilijke periode afstevent.
