Japanse centrale bank

Het valt moeilijk te geloven dat de schulden aan een dergelijk tempo kunnen toenemen, de aangroei overtreft met verve de groei van de Amerikaanse economie. Met de beste wil van de wereld kan u er ons niet van overtuigen dat dit goed nieuws is. De FED moet dweilen met de kraan open, een opdracht waar ze opnieuw jammerlijk in zal falen. De kans is dus groot dat de nieuwe president Donald Trump de bevoegdheden van de centrale bank zal inperken.

Ook de negatieve rentevoeten lijken een experiment dat gedoemd is om te mislukken. Harihuko Kuroda, de president van de Japanse centrale bank, zal waarschijnlijk de handdoek in de ring gooien en de rente in het land van de rijzende zon weer richting nulpunt loodsen. En de kans is groot dat de andere centrale banken dit voorbeeld zullen volgen en op hun beurt dag met het handje wuiven tegen de negatieve rentevoeten. De vraag luidt nu of dit het einde van een verhaal is, dan wel of we nog een vervolg mogen verwachten.

Zijn naam is Mohamed A. El-Erian en hij is al maandenlang nadrukkelijk in de financiële pers aanwezig. Deze Egyptenaar, woonachtig in de Verenigde Staten, was in een vorig leven de hoofdeconoom van PIMCO. Bij de grootste obligatiebelegger in de wereld raakte hij echter op ramkoers met zijn collega Bill Gross, een man die we op zijn zachtst gezegd eveneens een groot ego mogen toemeten. El-Erian koos eieren voor zijn geld en stapte het af bij PIMCO. Maar sindsdien is zijn ster alleen maar gerezen, ook al omdat hij ferme uitspraken niet uit de weg gaat.

De Japanse centrale bank weet niet meer van welk hout pijlen maken, ze blaast nu eens koud en dan weer eens warm. Maar eerlijk is eerlijk: wanneer we in de schoenen van de monetaire beleidsmakers in Japan zouden staan (maar gelukkig zijn we dat niet), zouden we het ook niet meer weten. De Japanse regering en de Bank of Japan proberen nu al enkele tientallen jaren de economie te stimuleren, tot dusver zonder enig zichtbaar resultaat. Men zou van minder wanhopig worden. En dat is nu precies wat er in Japan aan het gebeuren is.

De financiële markten hebben in de eerste anderhalve maand van dit jaar op de toppen van de tenen gelopen, want het stoof er behoorlijk. Blijkbaar zijn de beleggers bevreesd voor iets wat in de lucht hangt, mogelijk (of zelfs waarschijnlijk) een volgende crisis. Maar eigenlijk hoeven we ons geen illusies te maken: maak de borst maar nat want de volgende grote crisis is al begonnen. Alleen beseft de wereld dat nog niet.