Amerikaanse economie

Wanneer een obligatiekoning zoiets vertelt, mag er wel eens naar geluisterd worden. De Europese Centrale Bank en de Bank of Japan pompen maandelijks samen 150 miljard dollar in het financieel systeem. Dat geld vloeit echter vanwege de lage rente in zowel Japan als Europa in de richting van de Verenigde Staten. Want daar brengen staatsobligaties met een looptijd van 10 jaar inmiddels weer bijna 2,50% op.

Het valt moeilijk te geloven dat de schulden aan een dergelijk tempo kunnen toenemen, de aangroei overtreft met verve de groei van de Amerikaanse economie. Met de beste wil van de wereld kan u er ons niet van overtuigen dat dit goed nieuws is. De FED moet dweilen met de kraan open, een opdracht waar ze opnieuw jammerlijk in zal falen. De kans is dus groot dat de nieuwe president Donald Trump de bevoegdheden van de centrale bank zal inperken.

Paul Ashworth van Capital Economics merkt op dat er nog een andere factor is die laat vermoeden dat we hogere rentevoeten op korte of middellange termijn op de buik kunnen schrijven. Dalende olieprijzen kunnen de rente namelijk nog geruime tijd laag houden. De afgelopen weken is de olieprijs opnieuw onder druk komt te staan, waarmee het herstel van die olieprijs eerder een kortstondig gebeuren is gebleken. De verzwakking van de olieprijs remt niet alleen de komst van inflatie af, maar heeft nog een ander vervelend neveneffect.

Want de werkloosheidscijfers voor de maand mei waren een kleine ramp, hoe men het ook draait of keert. Ze staan in ieder geval een rentestijging op korte termijn in de weg, terwijl het op middellange termijn bang afwachten wordt naar wat de maand juni en de daaropvolgende maanden zullen brengen wat de evolutie van de arbeidsmarkt betreft. Verschillende economen verwachten nu dat de FED de kat uit de boom zal blijven kijken en pas in de maand december in geval van groen licht op de arbeidsmarkt haar basisrente opnieuw zal verhogen.

Fundamenteel zijn er inderdaad weinig factoren die een verdere stijging van de beurskoersen rechtvaardigen. De bedrijfsresultaten vertonen al verschillende kwartalen op rij een dalende trend en van een bodem lijkt nog altijd geen sprake te zijn. Bovendien dreigt de Amerikaanse economie, tot dusver de sterkhouder van de wereldeconomie, steeds meer stoom af te laten. De publicatie van tegenvallende werkloosheidscijfers voor de maand mei heeft in dat verband nieuwe alarmbellen doen rinkelen.