In de Amerikaanse pers wordt er gesproken van “beggar thy neighbor” devaluaties als er over valutaoorlogen sprake is. Een centrale bank die de eigen munt poogt te doen verzwakken, zal inderdaad proberen export in te pikken van een buurland of van een concurrent op de internationale markten. De globale koek wordt namelijk niet groter, want de ene meer krijgt zal de andere in mindering moeten brengen. Per saldo schieten we zo niets op, wel integendeel. Valutaoorlogen leiden altijd tot een wereldwijde recessie, zo leert de geschiedenis
In de periode 1921 tot en met 1936 woedde een valutaoorlog die de geschiedenisboeken heeft gehaald. De Duitsers zagen hun mark ten onder gaan tijdens de periode van de Weimar hyperinflatie, in 1925 zagen Frankrijk en België zich gedwongen om hun valuta’s te devauleren, waardoor het pond sterling en de dollar duurder werden. In 1931 sloeg het Verenigd Koninkrijk terug door het pond te devalueren. Waardoor de druk op de Amerikaanse dollar en vervolgens de Franse frank opnieuw toenamen. In 1933 devalueerden de Amerikanen de dollar.
Daardoor werd de druk op Frankrijk nog groter. Parijs zag zich gedwongen om in 1936 de frank inderdaad nogmaals te devalueren, een voorbeeld dat door het VK werd gevolgd. Dit was de zogenaamde periode van de “beggar thy neighbor” devaluaties, die geen van alle betrokkene uiteindelijk economisch voordeel heeft opgeleverd. Integendeel zelfs, deze periode werd gekenmerkt door de Great Depression. Hetzelfde staat nu te gebeuren, zo vrezen veel analisten.
In de periode 2008-2010 waren de Chinese yuan en de dollar sterk, maar in 2011 kregen de Verenigde Staten het zo gewrongen dat de dollar verzwakte. In augustus 2011 werd een historisch dieptepunt voor de dollar opgetekend op hetzelfde moment dat de goudprijs een historisch recordniveau liet optekenen. Onder Abenomics werd vervolgens de koers van de yen onderuit gehaald in 2012, waarna het tegen medio 2014 tijd was om de euro weer goedkoper te maken. Als gevolg werd de dollar weer sterker en ging de goudprijs onderuit. Maar met de negatieve rentevoeten zijn een aantal centrale banken een stapje te ver gegaan, deze aanpak werkt duidelijk averechts. De centrale bankiers staan nu met de billen bloot en dat zullen we weldra geweten hebben. Ook deze valutaoorlog zal opnieuw tot een grote depressie leiden en die lijkt niet veraf meer te zijn.
