Aan problemen is momenteel geen gebrek, eigenlijk verzuipt de hele wereld er in. Wel is er iets veranderd in de manier waarop we tegen de grote wereldproblemen aankijken. Eigenlijk is er zelfs sprake van een voortdurende verandering in de perceptie van die problemen. Want nu eens duikt het ene probleem op de voorgrond op, waarna het de beurt is aan het volgende. Dat betekent tevens ook dat sommige problemen tijdelijk naar de achtergrond verwezen worden. Waar ze echter blijven sluimeren om na verloop van tijd weer de kop op te steken.
De Eurocrisis is zo’n probleem waar we momenteel weinig of niets nog van horen. Maar opgelost is het geenszins, want eigenlijk is er helemaal geen orde op zaken gesteld. De centrale banken blijven de problemen voor zich uitschuiven en geven de voorkeur aan lapmiddelen boven structurele ingrepen. Op die manier is het gewoon wachten waar de volgende crisispaddestoel de kop boven het maaiveld zal uitsteken. In dat verband wordt opnieuw Griekenland verdacht, een land dat door alle plagen van Egypte wordt geteisterd.
De Grieken mogen dan wel een probleem hebben, maar ze zijn zeker niet de enigen. Voor wie het nog niet wist: Italië is nog erger dan Griekenland en we zullen u snel uitleggen waarom. Bij de Italiaanse banken is het pompen of verzuipen, want ze hebben massa’s slechte kredieten op hun balans staan. Die probleemgevallen zouden volgens recente informatie zelfs goed zijn voor ongeveer 20% van de volledige portefeuille. In totaal praten we dan over een bedrag van zo’n 200 miljard euro of 12% van het Italiaans Bruto Binnenlands Product.
Wanneer kan die schuldenberg een probleem worden? Dat kan gebeuren wanneer er ergens een individuele bank het water tot boven de lippen voelt stijgen, met een full time crisis tot gevolg. Maar een andere mogelijkheid is dat een externe gebeurtenis iets op gang brengt dat niet meer terug onder controle te krijgen is. De Italiaanse premier Matteo Renzi minimaliseert het gevaar op een crisissituatie in de Italiaanse bankensector, maar we weten allemaal dat de overheden ook in het verleden de problemen geminimaliseerd hebben. Met als gevolg dat we in de huidige situatie zijn beland.
