Van de voormalige president van de Amerikaanse centrale bank Ben S. Bernanke hebben we sinds zijn aftreden niet zo veel meer gehoord, maar dat kan niet gezegd worden van diens voorganger Alan Greenspan. De inmiddels bejaarde Greenspan hoeft als ex-president geen blad meer voor de mond nemen en dat doet hij dus ook niet. Hij noemt een kat een kat, maar de boodschap die hij brengt blaakt niet bepaald van optimisme. Hij heeft bovendien geen goed woord over voor de huidige FED-president Janet Yellen.
Greenspan gaat niet zover dat hij de huidige monetaire politiek van negatieve rentevoeten gevaarlijk noemt, maar veel scheelt het toch niet. NIRP (negative interest rate politics) wakkert bij de beleggers gevaarlijk gedrag aan en het verleden leert dat zoiets nooit goed is afgelopen. In ieder geval is de wereldwijde race naar wat Greenspan een ‘Keynesiaanse bodem’ noemt ‘counterproductief’ te noemen. Of anders gezegd: hij gelooft er dus niet in.
Ook voor de Amerikaanse economie is het oud-boegbeeld van de FED allesbehalve optimistische. De productiviteit, ooit de sterkhouder van de bedrijfswereld, is sterk gedaald. Daardoor zijn de bedrijven minder geneigd om bijkomende investeringen te doen, ook al omdat ze moeten leren leven in een klimaat van grote onzekerheid. En iedereen weet dat onzekerheid niet bepaald een goede voedingsbodem is voor een bloeiende economie.
In de afgelopen maanden heeft Alan Greenspan zijn argwaan ten opzichte van de huidige gang van zaken nooit onder stoelen of banken gestoken. Hij heeft het weliswaar nog niet met zoveel woorden gezegd, maar uit zijn verklaringen blijkt dat hij weinig vertrouwen heeft in het financieel systeem in de toestand waarin zich dat nu bevindt. Hoe moeten we anders verklaren dat hij iedereen adviseert om goud te kopen. Inderdaad, Greenspan is de eerste ex-centrale bankier die open en bloot het advies geeft om in edelmetalen te beleggen. Hij is koper van goud om de eenvoudige reden dat we tot over de oren in de knoei zitten, laat dat duidelijk zijn.
