De man in de straat heeft waarschijnlijk de indruk dat de centrale banken in de afgelopen jaren hun job goed hebben gedaan. Ze slaagden er in om een uitweg te vinden uit de grote bankencrisis van 2007-2008 en op het eerste gezicht lijkt er geen vuiltje (meer) aan de lucht te zijn. Schijn bedriegt evenwel, want in feite hebben die centrale banken niets anders gedaan dan ons een rad voor de ogen te draaien. Want in de praktijk is er niets opgelost, het enige wat ze gedaan hebben is via het gebruik van paardenmiddelen de hele problematiek voor zich uitschuiven.
Aan de onderliggende problemen werd niet geraakt, want dat durfde in feite niemand te doen. De politiek weerhield de centrale banken om een definitieve oplossing uit te werken, want ze besefte maar al goed dat zo’n oplossing het einde van de huidige politieke klasse zou inluiden. Want om de problemen eens en voor goed op te ruimen, zou er zwaar ingegrepen moeten worden in het financieel-economisch systeem. Er zou meer bepaald een einde gemaakt moeten worden aan het leven op schulden, wat tot gevolg zou hebben dat onze levensstandaard drastisch naar omlaag zou gaan. En daar wil natuurlijk niemand voor tekenen.
In de Verenigde Staten heeft David Stockman een boek geschreven waarin in duidelijke termen gewaarschuwd wordt voor de gevolgen van de nalatigheid van onze overheden. 2008 was maar een opwarmertje voor wat komen gaat, zo staat te lezen in het nieuwe boek van deze Amerikaan "Trumped! A Nation On The Brink Of Ruin... And How To Bring It Back". Zoals de meeste andere landen in de wereld zijn de Amerikanen ook na de grote crisis van 2007-2008 op schulden blijven leven. Het vervelende van schulden is echter dat die ooit terugbetaald moeten worden.
De VS worden nu geconfronteerd met het probleem dat ze leven in een fantasiewereld gebaseerd op schulden, waarin niets nog is wat het lijkt. In de afgelopen jaren werden de schulden alsmaar hoger opgestapeld totdat ze inmiddels een plafond hebben bereikt. Sinds de beurscrash van 1987 zijn de Amerikaanse overheidsschulden vervijfvoudigd, meer bepaald van 11.000 miljard naar 53.000 miljard dollar. Europa is er niet beter aan toe, wel integendeel. Het uur van de afrekening zal volgens Stockman weldra aanbreken, waarbij we op een crisis afstevenen waar die van 2007-2008 klein bier was.
