macro-economische indicatoren

De financiële markten hebben de gewoonte in de toekomst te kijken, want het heden zit op elk moment al in het lang en het breed in de prijzen ingecalculeerd. Na een jaar de kat uit de boom kijken, besliste de Amerikaanse centrale bank in december 2016 om de basisrente nogmaals met een kwart procent te verhogen. De economie in de VS bleek namelijk op wieltjes te lopen, zo concludeerden de analisten. Achteraf bekeken bleek die conclusie wat voorbarig te zijn.

Volgens een rapport van JP Morgan Asset Management hebben de centrale banken 690x de rente verlaagd sinds Lehman Brothers. Het betreft alleen de grootste 50 centrale banken, maar daarnaast hebben ook heel wat kleinere landen in de afgelopen jaren hun kruit niet gespaard. Wanneer we de kalender er bij nemen, is er sinds de val van de Amerikaanse zakenbank alle 3 dagen een rentedaling aangekondigd.

Die hadden in de meeste gevallen geen flauw besef van wat hen overkwam, ze kochten braaf alles wat de banken hun aanbod. De grote klap kwam uiteraard, met als climax het omvallen van eerst Bear Stearns en daarna Lehman Brothers. De centrale banken – met op kop de Amerikaanse – moesten alles doen wat in hun macht lag om het financieel systeem overeind te houden. De gevolgen van die subprimecrisis zijn nog altijd niet verteerd. Het ergste is evenwel dat niemand zijn of haar lesje heeft geleerd.

De goudmarkt is in de afgelopen dagen opnieuw in beweging gekomen, waarbij de prijs voor een troy ounce goud voor het eerst sinds de lang de kaap van 1300 dollar heeft gerond. De doorbraak boven dat niveau was slechts tijdelijk, want sommige beleggers verkozen om van de recente prijsstijging gebruik te maken om een deel van de winsten naar de zijlijn te halen. Maar dat betekent geenszins dat de goudprijs uitgeteld in de touwen hangt, integendeel zelfs. Alles wijst er op dat het vet nog niet van de soep is. Bijlange nog niet.