bankencrisis

De afgelopen maanden bleef het op dat vlak relatief windstil in Duitsland, hoewel ook de Duitse banken nog niet weg zijn uit de gevarenzone. Deutsche Bank lijkt er bovenop te zijn, hoewel het nog altijd perfect mogelijk is dat de grootste Duitse bank op een bepaald moment weer eens aan de klaagmuur zal komen te staan. Want onderhuids lijkt er toch van alles loos te zijn in de Duitse banken, die met allerhande problemen geconfronteerd worden.

De onheilspellende boodschap gebracht door de Britse centrale bank is namelijk dat zij en haar collega’s de greep op het financieel systeem verloren zijn. Ze hebben alles gedaan wat in hun macht ligt om de economie aan de praat te krijgen en om wat inflatie te krijgen, maar die ingrepen hebben stuk voor stuk gefaald. De FED, de Bank of Japan, de Europese Centrale Bank en de Bank of England hebben allen gegokt dat hun strategie zou werken. Tot ieders verbazing blijkt dus nu dat dit niet het geval is.

De Italiaanse regering zou nog éénmaal haar banken het hoofd boven water willen houden, maar daar is Europa niet voor te vinden. Jeroen Dijsselbloem heeft namens dat Europa al te verstaan gegeven dat van een nieuwe reddingsoperatie geen sprake kan zijn. Maar er zijn verschillende facetten aan het verhaal waar rekening mee moet gehouden worden. Op de eerste plaats vreest de huidige Italiaanse regering dat ze zal weggespoeld worden door de kiezers wanneer ze de banken in de steek laat. Er is echter nog meer van wat als slecht nieuws geïnterpreteerd kan worden.

De discussie over de negatieve rentevoeten is in volle hevigheid losgebarsten. Om een lang verhaal kort te maken: niemand kan op dit moment precies voorspellen wat de gevolgen zullen zijn van dit monetair experiment. Maar dat het grote gevolgen kan hebben, staat als een paal boven water. Een sector die zich grondig zal moeten herbezinnen, is in ieder geval de banksector. Maar er kunnen nog andere systeemrisico’s opduiken waarvan we nu nog niet het flauwste besef hebben.