De president van de Duitse Bundesbank, Jens Weidmann, heeft in bedekte termen laten weten dat in noodgevallen ook Europese bankrekeninghouders met een tegoed van onder de € 100.000 niet helemaal veilig zijn voor een gedwongen afschrijving, ook wel 'bail-in' genoemd.' En: Volgens Kantner bestaat er al jaren EU wetgeving waarin van alle spaarders een verplichte bijdrage van 10% kan worden geëist als de banken moeten worden gesaneerd. 'In de toekomst zal alles tijdens een weekend worden besloten. Idealiter merkt de rekeninghouder hier niets van en ziet hij pas maandagochtend dat zijn rekening belast werd. Op deze manier kan men een bankrun en een tijdelijke bankensluiting voorkomen.
Is het plan om de banken in Cyprus te redden een generale repetitie geweest voor de toekomst van andere landen? Zijn de “bezuinigingsplannen” van de Europese Unie en Amerika in stelling gebracht, zodat ze kunnen leiden tot een regelrechte confiscatie van bankdeposito’s?
Het betalingssysteem in Cyprus is zo verstoord, dat de echte economie is vernietigd. Pensioenen en salarissen worden niet meer uitbetaald. De bevolking wordt steeds armer en de koopkracht is verdwenen. Kleine en middelgrote ondernemingen raken failliet.
Cyprus is een land met een bevolking van een miljoen. Wat zou er gebeuren wanneer een soortgelijke saldo afroom procedure zou worden toegepast in de VS of de EU?
Volgens het in Washington gevestigde ‘Institute of International Finance’ (Institute of International Finance of IIF), dat de consensus van de wereldwijde financiële instellingen vertegenwoordigt, is de aanpak van de Cyprus-kwestie uitgegroeid tot een blauwdruk voor het omgaan met in problemen geraakte banken voor de rest van Europa
Voorafgaand aan de diefstal op Cyprus werd het inbeslagnemen van bankdeposito’s eerder al aan de orde gesteld in andere landen.
De machtige financiële actoren van de bankencrisis in Cyprus zijn ook nog eens de architecten van de bezuinigingen, die werden opgelegd in de Europese Unie en Amerika en die een sociaal verwoestend effect hebben.
Heeft Cyprus een "voorbeeldfunctie"? Worden er lessen geleerd, die later kunnen worden toegepast in de andere landen van de EU?
Volgens het IIF is het aanpakken van spaarders en investeerders het “nieuwe normaal”, waarmee de belangen van de wereldwijde financiële conglomeraten worden gediend. Dit nieuwe normaal wordt opgedrongen door het IMF en de Europese Centrale Bank (ECB). Het IIF: ”Investeerders moeten de gang van zaken in Cyprus nauwlettend volgen, zo zal men in de toekomst ook in andere landen met dergelijke problemen omgaan”
Er zal een “financiële zuivering” volgen, de banken die te groot zijn om om te vallen (Citi, JP Morgan Chase, Goldman Sachs) zullen kleinere financiële instellingen verdringen en opslokken, om uiteindelijk het gehele bankenlandschap over te nemen.
Op nationaal en mondiaal niveau is centralisatie en concentratie van macht van banken de onderliggende tendens, tegelijkertijd leidend tot een dramatische daling van de economie.
Wereldwijd zijn verschillende internationaal opererende banken door hun overheid gered, men noemt dit in het Engels ’bail-outs’.
Bail-ins zijn al eerder overwogen in tal van landen. In Nieuw-Zeeland (New Zealand a “haircut plan” ) werd in 1997 al een "afroom plan" overwogen.
In zowel Engeland als de VS is confiscatie van bankdeposito’s mogelijk gemaakt door nieuwe regels af te spreken. In een gezamenlijk document van de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) en de Bank of England, getiteld ‘Het oplossen van wereldwijd actieve en systemisch belangrijke financiële instellingen (Resolving Globally Active, Systemically Important, Financial Institutions) worden expliciete procedures genoemd, waarbij "de oorspronkelijke schuldeisers van de failliete onderneming" kunnen worden omgezet in "aandelen" (Zie Ellen Brown, , It Can Happen Here: The Bank Confiscation Scheme for US and UK Depositors, Global Research, maart 2013)
Dat betekent dat geld dat in beslag is genomen van bankrekeningen wordt gebruikt om de financiële verplichtingen te voldoen van de bank die in problemen is geraakt. In ruil daarvoor worden rekeninghouders van de in beslag genomen bankdeposito’s aandeelhouders van een financiële instelling dat op de rand van faillissement staat.
De spaarders bij de Bank of Cyprus kregen een vergoeding in aandelen die overeenkwam met 37,5 procent van hun tegoeden van meer dan 100.000 euro.
Over ongeveer 22,5 procent van de tegoeden boven de 100.000 euro hoeft de bank geen rente te betalen, over de resterende 40 procent zal wel rente worden betaald. Die zal alleen worden terugbetaald als de bank het goed doet.
Deze procedure zou in Amerika de bepalingen van de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) omzeilen, die depositohouders tegen bankfaillissementen verzekert.
Confiscatie voorstel in Canada
De meest openhartige verklaring omtrent de beslaglegging van bankdeposito's als een middel om banken te redden wordt geformuleerd in een onlangs vrijgegeven document van de Canadese regering met de titel "Werkgelegenheid, groei en welvaart op lange termijn: economisch actieplan 2013 (Jobs, Growth and Long Term Prosperity: Economic Action Plan 2013″.).
Minister van Financiën Jim Flaherty stelt het voor op 21 maart j.l. “om de belastingbetalers te sparen”. Alle grote banken in Canada, de systeembanken, die in geval van faillissement moeten worden gesteund door de overheid, krijgen te maken met het plan “Risc Management Bail”.
De woorden in beslagnemen worden in dit voorstel niet genoemd, maar in wollige financiële taal wel bedoeld. In weze is het niets anders dan het stelen van andermans spaargeld.
Het plan moet ervoor te zorgen dat een systeembank opnieuw kan worden geherkapitaliseerd door de zeer snelle omzetting van bancaire passiva in kapitaal. Dit is vakjargon voor het spaargeld van klanten wiens bankrekeningen worden geconfisqueerd in ruil voor aandelen (equity) van de "falende" bank.
De overheid zal een falende bank niet komen redden, maar het zijn de mensen die geld hebben ingelegd, die het slachtoffer zijn. Ze hebben geen keus. De overheid zal de mensen van een failliet geraakte bank ook niet compenseren. Het in beslaggenomen geld zal door de bank worden gebruikt om schulden aan grote financiële instellingen te voldoen.
Deze regeling is een vangnet voor de banken die te groot zijn om om te vallen. Het mechanisme stelt hen in staat als crediteuren de kleinere banken te overschaduwen of over te nemen.
Het financiële landschap van Canada
Er is een goede kans dat het Risk Management Bail voorstel als onderdeel van de bezuinigingen (Economic Action Plan 2013″ ) wordt aangenomen door de politiek in Canada. De conservatieve regering heeft een parlementaire meerderheid.
Het meest waarschijnlijke scenario in de nabije toekomst is dat de vijf grootste banken van Canada: Royal Bank of Canada, TD Canada Trust, Scotiabank, Bank of Montreal en CIBC hun positie zullen consolideren ten koste van de kleinere banken en financiële instellingen.
Er is in Canada een belangrijk netwerk van meer dan 300 Credit Unions op provinciaal niveau en coöperatieve banken, waaronder het krachtige Desjardins netwerk in Quebec, de Vancouver City Savings Credit Union (Vancity) en de Coastal Capital Savings in British Columbia, Servus in Alberta en de caisses populaires in Ontario, die niet door de overheid zullen worden gered. De financiële instellingen op provinciaal niveau zullen aanzienlijk verzwakt worden.
Het nieuwe normaal: internationale regels voor de inbeslagname van spaargelden
Het Economische Actie Plan 2013 in Canada erkent dat het bankenvoorstel in overeenstemming is met geplande hervormingen in andere landen. Het in beslagnemen van bankdeposito's komt overeen met wat in de Verenigde Staten en de EU hét gespreksonderwerp (achter gesloten deuren) is.
De Financial Stability Board (FSB), gevestigd in Basel, is het regelgevend agentschap dat betrokken is bij dit multilateraal overleg. Het overleg wordt gehost door de Bank for International Settlements, BIS. De FSB wordt voorgezeten door de gouverneur van de Bank of Canada, Mark Carney, die onlangs tot directeur werd benoemd door de Britse regering van de Bank of England.
Als directeur van de Bank of Canada was Mark Carney instrumenteel in het vormgeven van het reddingsplan voor de banken in Canada. Vóór zijn carrière in het centrale bankwezen, was hij senior executive bij Goldman Sachs, de bank die een grote inkijk had achter de schermen bij de uitvoering van de bezuinigingsmaatregelen en reddingsplannen van de banken binnen de EU.
Het FSB moet de reddingprocedures van banken coördineren in overleg met de nationale financiële autoriteiten en internationale normalisatie-instellingen zoals het IMF en de BIS. Het mag dan ook geen verrassing zijn: de inbeslagnameprocedures van bankdeposito’s in Groot Brittannië, de VS en Canada zijn opmerkelijk gelijk.
Bail-outs versus Bail-ins
De bail-outs zijn reddingpakketten, waarbij de overheid een aanzienlijk deel van de inkomsten van de staat (belastinggeld) toewijst aan falende financiële instellingen. In 2008 en 2009 werd door Bush en Obama in Amerika een totaal van 1450 miljard dollar aan reddingpakketten doorgesluisd naar financiële instellingen van Wall Street.
Deze bail-outs worden de facto als overheidsuitgaven beschouwd. Ze vereisen verdere bezuinigingsmaatregelen in het land. De bail-outs in Amerika werden gefinancierd door drastische bezuinigingen op sociale programma's: Medicare, Medicaid en Social Security.
In tegenstelling tot de bail-out vereist de "bail-in" geen publieke middelen.
Aan het begin van de eerste termijn van Obama werd een bank bail-out van de orde van 750 miljard dollar aangekondigd, die werd toegevoegd aan de 700 miljard dollar bail-out toegewezen door de vertrekkende regering-Bush onder het Troubled Assets Relief Program (TARP).
Bank bail-outs zijn blijkbaar niet langer functioneel. Aan het begin van de tweede termijn van Obama was de Amerikaanse schatkist leeg. De bezuinigingsmaatregelen hadden een impasse bereikt.
De belangrijkste doelgroepen bij bail-ins zijn niet de mensen met een laag en gemiddeld inkomen. Inbeslagname van bankdeposito’s is gericht op de bovenste midden- en hogere inkomensgroepen en op kleine en middelgrote ondernemingen.
De overgang is onderdeel van de evolutie van de wereldwijde economische crisis. Het doel van de wereldwijde financiële actoren is concurrenten uit te roeien, de macht te centraliseren en een dwingende controle over de reële economie uit te oefenen.
De inbeslagname van spaargeld kan leiden tot een run op de bank. Bail-ins kunnen financiële chaos creëren en het betalingsverkeer stopzetten. Lonen kunnen niet meer worden uitbetaald. Investeringen worden uitgesteld. Kleine en middelgrote bedrijven kunnen tot faillissement worden gedreven. Bail-ins kunnen een nieuwe fase inleiden van de wereldwijde crisis.
Het wereldwijde bankennetwerk, met al zijn elektronische transacties, stortingen, opnames, effecten en aandelen, kan te maken krijgen met storingen. De sociale gevolgen zullen verwoestend zijn.
Het is belangrijk dat mensen in de EU en Amerika nationaal en internationaal krachtig optreden tegen de duivelse listen van hun regeringen. Deze volgen de dominante financiële belangen van de grote bankkartels wanneer zij selectief geld in beslag nemen van rekeninghouders.
Waarom Goud kopen?
Waarom Zilver kopen?
Koersgrafiek Goud & Zilver
