De centrale banken hebben spaarders en beleggers een poets gebakken die ze niet snel zullen vergeten. Veel mensen die een gans leven hard hebben gewerkt in de hoop een zorgeloze oude dag te mogen beleven, zitten met de handen in het haar. Die droom is namelijk uitgemond in een heuse nachtmerrie, want in plaats van in een zonnig vakantieoord te kunnen uitrusten van de geleverde inspanningen beleven ze iets wat niet anders dan een heuse nachtmerrie kan genoemd worden. Daardoor zijn slaapmiddelen vaak onvermijdelijk geworden om nog een oog dicht te doen.
Op kousenvoeten hebben de centrale banken namelijk alle zekerheden van vroeger op losse schroeven gezet. Hard werken en sparen leveren niet langer vruchten op, want de rente op spaargeld stelt zo goed als niets meer voor. De oorzaak van alle kwaad moet uiteraard gezocht worden bij de negatieve rentevoeten die als een vloedgolf de financiële markten hebben overspoeld. Een spaarrekening bij een bank levert niet langer een rendement die naam waardig op. Integendeel zelfs, we moeten eigenlijk blij zijn dat we niet moeten betalen om ons geld op de bank te mogen parkeren.
Research gedaan door Callan Associates kwam tot verbluffende conclusies. In het ‘nieuwe normaal’ moet u 3x grotere risico’s nemen om dezelfde return te realiseren. Met dat nieuwe moraal wordt uiteraard de huidige omgeving van negatieve rentevoeten bedoeld. Om een return van 7,50% te realiseren, een percentage dat nu lachwekkend hoog lijkt, volstond in 1995 een gewone gemengde portefeuille van aandelen en obligaties. Wie de post obligaties in de portefeuille reduceerde tot 12,50% kon zelfs een rendement van 17,50% realiseren.
Om dat rendement van 12,50% te realiseren, moeten nu echter veel grote risico’s genomen worden. Die risico’s zijn zelfs zo groot dat het voor een goede huisvader niet verantwoord is om ze te nemen. Met dit dilemma worden niet alleen gewone spaarders en beleggers geconfronteerd, maar ook bijvoorbeeld California Public Employee's Retirement System (CalPERS), het grootste Amerikaans pensioenfonds. Dit fonds zou noodgedwongen zijn obligatieposities moeten afbouwen, waarna de fondsbeheerders meer risicovolle posities zouden moeten innemen. De problemen bij CalPERS zullen met enige vertraging ook in andere landen gaan opduiken en dat belooft weinig goeds voor de toekomst.
