Het is in de plooien van het wereldnieuws verdwenen, maar Michael Hartnett van Bank of America maakte onlangs een interessante berekening, eentje die alleszins tot nadenken stemt. In de eerste vier maanden van dit jaar hebben de centrale banken voor een totaal bedrag van minstens 1.000 miljard dollar aan financiële activa ingekocht, op de eerste plaats natuurlijk obligaties. Op jaarbasis komt dat neer op een bedrag van 3.000 miljard dollar of in de praktijk zelfs meer.
Hartnett windt er dan ook geen doekjes om: de centrale banken hebben een supernova aan liquiditeiten in het financieel systeem gepompt, nooit eerder hebben ze iets van dergelijke omvang gedaan. En we hoeven ons geen illusies te maken: het feit dat de beurzen en de obligatiekoersen zo sterk hebben gepresteerd, is hoofdzakelijk te danken aan het optreden van de centrale banken. Ondanks negatieve factoren zoals Trump, Le Pen, China, de macro-economie...
Maar echt nieuw is de berekening van Hartnett natuurlijk niet. Matt King van Citigroup deed dezelfde oefening in oktober 2014 en kwam toen tot de conclusie dat het de centrale banken 200 miljard dollar per kwartaal kostte om een crash op de financiële markten te vermijden. Een ongelooflijk hoge kostprijs natuurlijk, maar het ergste van alles is dit dat deze niet heeft volstaan om de situatie te normaliseren.
Hans Lorenzen van Citigroup, een collega van Matt King, is van mening dat er maar twee uitkomsten mogelijk zijn. Ofwel blijven de centrale banken geld in het financieel systeem pompen om het boeltje draaiende te houden, ofwel moeten de koersen van aandelen en obligaties op een bepaald moment onvermijdelijk naar omlaag. Hoe langer de uiteindelijke beslissing wordt uitgesteld in de tijd, hoe groter de klap zal zijn. De centrale banken hebben dus uiteindelijk alleen maar tijd gekocht en niet meer dan dat.
Collectie munten
Zilveren kilomunten
Waarom Goud kopen
