Deze week was het een feit: het rendement op de benchmark 10-jarige Duitse staatsobligatie zakte voor het eerst in de geschiedenis weg onder nul. Een echte verrassing kon dit natuurlijk niet genoemd worden, want de renteschaal vertoont al maandenlang een dalende trend. Maar psychologisch is het gedrag van de bund natuurlijk van uitzonderlijk groot belang. We worden namelijk met de neus op de feiten gedrukt dat we in een wereld van negatieve rentevoeten leven, of we dat nu graag hebben of niet. En dan stelt zich automatisch een zeer dwingende vraag.
Hoe diep kunnen de obligatierendementen nog wegzakken? Natuurlijk is het gemakkelijk om de vraag te stellen, maar een antwoord verzinnen op deze vraag is uiteraard een stuk moeilijker. Want eigenlijk had niemand durven te voorspellen dat de rente onder nul zou belanden. Meer zelfs, wie in 2015 had durven te voorspellen dat we met negatieve rentevoeten zouden geconfronteerd worden was waarschijnlijk doorverwezen naar de psychiater. Maar inmiddels zijn die negatieve rentevoeten wel een levensgroot feit.
Volgens Michael Kruger van Bloomberg hoeven we onszelf niets wijs te maken: de rentevoeten zullen nog dieper onder nul zakken. Want we krijgen nu ook het gegeven dat op winst beluste beleggers geen obligaties meer kopen voor het rendement, maar wel voor de hopelijk te realiseren koerswinsten. En die kunnen aanzienlijk zijn. De Duitse, Japanse en Britse staatsobligaties met een looptijd van 10 jaar hebben dit jaar al een return van iets meer dan 8% opgeleverd. Dergelijke returns zijn in het geval van staatsobligaties hoogst ongewoon.
Bij de obligaties van looptijden van 5 jaar staan die van maar liefst 11 landen onder nul. Jack McIntyre, obligatiespecialist bij Brandywine Global Investment Management, is van mening dat de centrale banken hun monetaire politiek verder zullen zetten totdat ze resultaten hebben bereikt. Het heeft volgens McIntyre geen zin om de centrale bankiers te bevechten, alles wat hij en zijn collega’s kunnen doen is mee roeien met de stroom. Hij gelooft dat de rentemarkt slechts een draai kan maken wanneer de inflatie haar come-back maakt. En daar valt voorlopig nog niets van te merken.
