werkloosheidsgraad

De economie blijft een puinhoop, wat men ook beweert, zoals vorige week nogmaals is gebleken uit de gepubliceerde macro-economische indicatoren. Het Amerikaans Bruto Binnenlands Product is tijdens het voorbije kwartaal slechts met 1,20% gegroeid en dat was toch wel een afknapper. De consensusverwachting bij de economen lagen namelijk een bij BBP-groei met 1,20%. Bovendien werd ook het groeicijfer voor het eerste kwartaal naar beneden aangepast tot nog slechts een groei met 0,80%. Percentages die een dikke onvoldoende verdienen.

Veel economen blijven waarschuwen voor inflatiegevaar en dit ondanks het feit dat een groot deel van de wereld nog steeds aan de rand van de deflatie-afgrond bengelt. Inmiddels zijn echter de eerste inflatiesignalen opgedoken, meer bepaald in de Verenigde Staten. In maart zijn de consumentenprijzen daar gestegen tot het hoogste niveau sinds 2008. De kerninflatie kwam in die maand uit op 2,30%, ten opzichte van 2,20% de maand voordien. Geen spectaculaire inflatiecijfers misschien, maar wat niet is kan nog komen.

Af en toe lijkt het wel alsof in de financiële wereld een spelletje paniekvoetbal wordt gespeeld. De gekste maatregelen volgen elkaar op en soms is alle logica ver zoek. Maar op hetzelfde moment probeert men er ons krampachtig van te overtuigen dat er niets aan de hand is: negatieve rentevoeten, currency wars, de war on cash enzovoort wil men ons als doodgewone maatregelen te verkopen. Maar zelfs een klein kind begrijpt dat er iets aan de hand is.