problemen

Eigenlijk moeten de centrale banken nu de fakkel doorgeven aan de overheden. Het aangaan van meer schulden heeft compleet niets opgelost, integendeel zelfs. Er is misschien nog wat meer ruimte om de schuldenberg te vergroten, maar stilaan komen de limieten van deze politiek in zicht. Bovendien wordt stilaan ook duidelijk dat de strategie van het schulden aangaan gewoon niet werkt. Iedereen heeft inmiddels begrepen dat die schulden ooit terugbetaald moeten worden. Eigenlijk zijn we langzaam maar zeker de toekomst aan het opeten.

Waarom groeit de economie nooit aan het tempo dat door de economen vooraf was berekend? De reden hiervoor ligt eigenlijk voor de hand: onze beleidsmakers hebben er alle belang bij om de zaken door een roze bril te bekijken. Later zullen ze wel een uitleg bedenken waarom de groeiprognose geen bewaarheid is geworden. Ze denken dus steeds op de korte en nooit op de lange termijn. Nochtans zouden ze beter wel meer naar de lange termijn kijken, want dat beeld is allesbehalve gunstig. Ons economisch groeimodel heeft namelijk zijn limieten bereikt.