We zouden sterk overdrijven door te stellen dat de wereld momenteel een ideaal oord is waar alles op wieltjes loopt. Het volstaat om te kijken naar Brazilië. Het gastland van de Olympische Spelen is verwikkeld in de ergste economische crisis dat het heeft beleefd sinds de Grote Depressie van de jaren 30 van de vorige eeuw. Niet voor niets heeft de gouverneur van de staat Rio de Janeiro de financiële noodtoestand uitgeroepen. De Brazilianen zullen alle hens aan dek moeten roepen om het land van de ondergang te redden.
Dichtbij de Braziliaanse grenzen is er nog een ander land aan het verzuipen. Het betreft Venezuela, dat volop bezig is om de definitieve doodsklokken te luiden boven het socialisme. De economie van het land is volledig ingestort, in zoverre dat de Venezolanen de buurlanden afschuimen in de zoektocht naar levensnoodzakelijke producten. Sommige inwoners van dit land zijn er zo erg aan toe dat ze honden, katten, duiven en zelfs ratten moeten eten om zich in leven te houden. China worstelt met de zwaarste economische crisis sinds decennia en zo kunnen we nog wel even doorgaan.
Aan wolfijzers en schietgeweren in de wereldeconomie is dus geen gebrek. Maar een situatie die bijzonder gevaarlijk dreigt te worden, is die rond de Zuid-Europese banken. In de pers wordt regelmatig verslag uitgebracht over de problemen bij de Italiaanse banken, maar daarbij wordt makkelijkheidshalve over het hoofd gezien dat ook in andere landen de problemen met de bankensector nog niet uit de weg zijn geruimd. In feite verergert de situatie met de Europese banken nog elke maand, waarbij stilaan het kritieke punt in het vizier komt.
De columnist Simon Black spreekt in verband met Deutsche Bank over de gevaarlijkste bank in Europa en misschien zelfs in de wereld. Het kapitaal van de grootste Duitse bank bedraagt minder dan 3%, of evenveel als Lehman Brothers alvorens deze bank omviel. Het totaal bedrag aan uitstaande derivatenposities bedraagt 70.000 miljard dollar of ongeveer het totale BBP van de wereld. De Italiaanse banken zitten anderzijds op een kapitaal dat bij de laagste in de wereld hoort en dat alleen door Bangla Desh wordt geklopt. De Spaanse banken zijn nog altijd niet hersteld van de vorige crisis, bij de Griekse banken is 35% van de uitstaande kredieten van slechte kwaliteit en zo kunnen we nog wel een tijdje verder gaan. We steven zowel op het niveau van landen in de problemen als op het niveau van banken in de problemen af op een crisis die zijn weerga niet heeft.
