Ongeveer een jaar geleden was er heel wat te doen rond het boek van de Franse econoom Thomas Piketty over de economie in de 21ste eeuw. Wie het boek heeft gelezen, weet dat de auteur de groeiende kloof tussen arm en rijk aan de kaak stelt. Hij beweert onomwonden dat de rijken rijker en de armer zijn geworden als gevolg van ons huidig economisch systeem. In veel pagina’s en met veel illustraties probeert Piketty uit te leggen hoe dat komt. Maar eigenlijk kan de hele theorie van de Fransman met één pennestreek van de tafel geveegd worden.
In heel zijn betoog vergeet hij namelijk een belangrijke factor te vermelden. De groeiende ongelijkheid van de wereld heeft op de eerste plaats te maken met de politiek van de centrale banken. Die hebben in een vergeefse poging om de wereldeconomie op een hoger niveau te tillen de rode loper uitgelegd voor de rijken. Want als gevolg van de geldcreatie door de centrale bankiers zijn de beurs- en obligatiekoersen door het dak gevlogen, evenals de prijzen voor vastgoed. En wie zijn de bezitters van al die activa? Juist, de rijken.
Maar slechts weinigen begrijpen dat de tomeloze geldcreatie door de centrale banken heeft geleid tot het onttrekken van geld aan de reëele economie, geld dat gebruikt wordt om de rente op de uitstaande schulden te betalen. De hele operatie is zo vakkundig gemaskeerd dat niet 1 econoom op 1.000 ze begrijpt. Anderzijds zal een klein kind begrijpen dat het zo niet langer verder kan. En de signalen dat het systeem op zijn laatste benen loopt, worden steeds sterker. De schulden zijn namelijk de economie levend aan het villen.
Productieve sectoren krijgen het steeds moeilijker, de verwerkende industrie (zeg maar de fabrieken) is gedoemd om te verdwijnen, de wereldhandel krijgt het steeds moeilijker, de banken doen steeds moeilijker om kredieten aan bedrijven toe te staan. Kortom, de hele machinerie dreigt vast te lopen op een moment dat de centrale banken hun laatste munitie hebben verschoten. Piketty heeft tot dusver het gelijk aan zijn kant wat de toename van de ongelijkheid betreft, maar in een volgende fase zal dit onderwerp totaal irrevelant worden. Wanneer de beurs- en obligatiekoersen instorten en de vastgoedprijzen door de vloer zakken, zal de ongelijkheid in recordtempo verdwijnen. Helaas voor Piketty zal wat ons daarna wacht een pure verschrikking zijn!
