Het is waarschijnlijk een understatement wanneer we stellen dat de wereld dik in de problemen zit. De centrale banken hebben een monster met 7 koppen geschapen dat ze nog onmogelijk onder controle krijgen. Dus hebben ze maar naar het ultieme redmiddel gegrepen: negatieve rentevoeten. Maar die zullen weinig heil brengen: ze maken eerst de banken en daarna de wereldeconomie een kopje kleiner.
Laten we even terugkeren naar de Europacrisis van 2012. Wij zijn het misschien al deels vergeten, maar op dat moment leek Europa op apengaten te liggen. Griekenland was gedoemd om de Eurozone te verlaten, iedereen had de mond vol van de Grexit. Daarna leek het nog slechts een kwestie van tijd alvorens Spanje, Italië en andere zwakke Europese landen de deur zou gewezen worden. Mario Draghi en de Europese Centrale Bank brachten echter op het laatste nippertje redding.
Het vereenvoudigd scenario zag er als volgt uit: de landen in kwestie, die tot over de oren in de schulden staken, rekenden op de banken om hun staatsobligaties te kopen. Maar wanneer de rente op die obligaties torenhoog opliep, daalden logischerwijs ook de obligatiekoersen. Met als gevolg dat de banken grote (papieren) verliezen te slikken kregen. Een vicieuze cirkel, die slechts door het ingrijpen van Mario Draghi (en zijn ‘whatever it takes’ uitspraak) doorbroken kon worden.
Momenteel dreigt er een nieuwe vicieuze cirkel te ontstaan, maar dan wel eentje van een totaal andere soort. De komst van negatieve rentevoeten doet het bankstelsel zoals we dat kennen op de grondvesten daveren. De kredietverstrekking door de banken komt in gevaar en daardoor dreigen de bedrijven zonder werkingsmiddelen te vallen. Met als gevolg dat de wereldeconomie in een diep gat dreigt te vallen. En we zijn echt benieuwd wie ditmaal de meubelen zal komen redden.
