In 2004 verscheen het boek ”The Collapse of the Dollar”, geschreven door John Rubino en James Turk. Dat boek is opnieuw actueel geworden tegen de achtergrond van een grote meeting van de centrale ‘planners’ die deze zomer zal georganiseerd worden en waar bijna niets over geweten is. Het zou gaan om een dringende meeting, die om één of andere reden geheim wordt gehouden. Het bericht over een dergelijke meeting zou een alarmbelletje moeten doen rinkelen, want we kunnen alleen maar vermoeden dat er ‘iets’ aan de hand is.
We hebben zelfs een bruin vermoeden van wat dat ‘iets’ wel zou kunnen zijn. We beleven een crisis zoals we die nog nooit gezien hebben in de menselijke geschiedenis, een crisis die diep geworteld is in ons financieel systeem. Dat de situatie ernstig is, blijkt uit de evolutie van de Baltic Dry Index, de Shanghai Containerized Freight Index en de grondstoffenprijzen in het algemeen. De prijzen voor de belangrijkste commodities zijn fors gedaald en dat kan allesbehalve beschouwd worden als een signaal dat de wereldeconomie in goeden doen is. De centrale banken doen echter alles wat in hun macht ligt om een rooskleurig beeld van die economie op te hangen.
Alles kadert in de goed-nieuws-show die de overheden aan afspelen zijn. Door massale geldcreatie hebben ze de koersen van obligaties en aandelen door het dak gejaagd. Ook vastgoed is fors duurder geworden, onder andere omdat als gevolg van de invoering van negatieve rentevoeten vastrentende waarden niets meer opbrengen. Maar het duurder worden van deze activa heeft alleen maar het begoede gedeelte van de bevolking een duwtje in de rug geven. En zo is de bestaande ongelijkheid nog verder toegenomen.
Enkele cijfers spreken ongetwijfeld boekdelen: 45 miljoen mensen leven in de Verenigde Staten van voedselzegels, volgens sommige schattingen zal Europa door 10 miljoen vluchtelingen overspoeld worden. Anderzijds zijn de oorzaken die de grote crisis van 2007-2008 veroorzaakten nog altijd niet opgelost. Het minste slecht nieuws kan de katalysator van een nieuwe crisis vormen, die de vorige in grootte ruimschoots kan overtreffen. Waarschijnlijk zal dit punt op de agenda van de hierboven vermelde zomermeeting staan. De kans is echter klein dat er veel zal uitlekken van wat op deze vergadering besproken zal worden.
